Ondanks herhaalde pogingen om versleutelde communicatie te ondermijnen, is het de Europese Commissie nog niet gelukt om de chatcontrole-plannen in te voeren. Steeds ontbrak het aan voldoende stemmen van de lidstaten. Werd bij chatcontrole-plannen geschermd met het (misplaatste) kindermisbruik- argument; nu gooit de Commissie het over een andere boeg.

Ze vindt het nu tijd voor een complete nieuwe Europese strategie voor interne veiligheid: de naam van de nieuwe strategie: “ProtectEU“.

In een persbericht wordt gesteld dat de huidige geopolitieke omgeving er een is van toenemende, hybride dreigingen van vijandige staten, en worden machtige criminele- en terroristische netwerken genoemd die steeds meer online opereren, evenals toenemende cybercriminaliteit en aanvallen op onze kritieke infrastructuur.

De interne veiligheidsstrategie, wordt gepresenteerd als een “visie en werkplan” dat een aantal jaren zal beslaan, maar doet nog geen concrete beleidsvoorstellen.

Met de dreigingselementen op deze manier gedefinieerd, richt de nieuwe strategie van de EU zich op zes gebieden, waaronder “effectievere instrumenten voor wetshandhaving”.

Wanneer de EU beschrijft hoe de basis kan worden gelegd voor het verplicht stellen van achterdeurtjes voor encryptie, kiest ze voor eufemismen zoals het creëren van routekaarten voor “rechtmatige en effectieve toegang tot gegevens voor wetshandhaving” en het zoeken naar “technologische oplossingen voor toegang tot versleutelde gegevens”.

De EU is niet de enige die op zoek is naar mechanismen om uiteindelijk wetgeving tegen encryptie op te stellen, maar deze initiatieven worden steevast beantwoord met waarschuwingen van zowel techbedrijven als voorvechters van burgerrechten en privacy.

De nieuwe EU-strategie belooft dat cyberveiligheid en fundamentele rechten beschermd zullen worden als een toekomstige achterdeur voor encryptie wordt geïmplementeerd.
Dit is een loze belofte, omdat een achterdeur, als deze er eenmaal is, effectief beschikbaar is voor alle actoren, inclusief vijandige staten en niet-statelijke actoren waartegen de EU beweert dat haar strategie bescherming biedt.

Andere prominente punten in ProtectEU zijn meer uitwisseling van inlichtingen tussen de lidstaten en de Single Intelligence Analysis Capacity (SIAC) van de EU – als een manier om te “anticiperen” op bedreigingen van de veiligheid.Nog een andere centralisatie-inspanning is het idee om EUROPOL, het EU-agentschap voor wetshandhaving, meer bevoegdheden te geven, ook op het gebied van grensoverschrijdend en grootschalig onderzoek, waardoor het “een echt operationeel politieagentschap” wordt.

Dit wordt gevolgd door het geruststellen van lidstaten dat het doel is om “de steun aan hen te versterken”.