Hoi Rapper Boef; ik had niet gedacht het hier ooit over jou te moeten hebben, maar ik doe het toch. De aanleiding; deze uitspraak:

Weet je  Rapper Boef? Het gaat niet om je uitspraak en dat is waarom sorry zeggen ook niet helpt. Het gaat over jouw kijk en instelling. Serieus, vrouwen die zo lief zijn om je thuis te brengen als jij dronken bent en met een lekke band staat, uitschelden voor hoeren? Waar haal je dat vandaan? Vanuit je opvoeding misschien?

Enfin, nog niet zo lang geleden dachten veel mensen in Nederland ook zo. Gelukkig voor mij hadden andere vrouwen voor mij, daar al schoon genoeg van en hebben ze daar in de vorige eeuw korte metten mee gemaakt.

Dat ging niet zonder slag of stoot en dat zal in moslimlanden niet anders zijn.

Maar dat het gaat gebeuren, kun je zeker van zijn. Vrouwen zijn gewoon mensen,niks meer of minder dan mannen. Wen er maar vast aan en wie weet kun jij helpen om die stap wat gemakkelijker te maken. Misschien moet jij daarvoor in 1 x over 100 jaar heen springen, maar wie weet kun je dat?

Zomaar een berichtje op twitter:

De meeste mensen die reageren vinden het belachelijk van het verzorgingstehuis of ze bedenken creatieve manieren om er omheen te werken, maar we kunnen ook kijken naar waar dit soort betutteling vandaan komt.

Ik keek zelf naar All you need is love bij RTL. (Ja, sorry..)

Heel ander onderwerp, maar allebei hebben ze te maken met een doorslaande bureaucratie.

Heb het idee dat steeds meer mensen vastlopen in al onze regeltjes en als ex-ambtenaar wil ik hier graag wat meer onderzoek naar doen. Wordt vervolgd. Reacties en vooral jullie ervaringen en ideeën om iets te doen tegen deze waanzin zijn welkom.

Toen ik net op Internet kwam, was er nog niet veel. De mensen die ik tegen kwam, waren enthousiast en nieuwsgierig naar de mogelijkheden. Op ICQ kwam ik veel gelijkgestemden tegen, van overal op de wereld.

We dachten dat het Internet de wereld zou veranderen en verbeteren.

Er was geen Google, geen Facebook, geen Youtube.

Maar ICQ is dood en Google, Facebook en Youtube zijn booming.

Ze hebben alleen de wereld niet verbeterd en wij ook niet.

Toevallig dacht ik hier vanavond zelf ook over na, toen ik dit bericht van Teun Gautier tegen kwam op twitter:

Maar ik weet het antwoord wel, of in ieder geval een begin ervan. Het is een glijdende schaal..

Ik heb iets van 20 jaar voor de overheid gewerkt. Bij gemeenten om precies te zijn. Groeide daar op via paspoorten en  rijbewijzen naar bouw- en hinderwetvergunningen, gemeenteraadsnotilist tot uiteindelijk stafmedewerker/projectmanager bij de sociale dienst.

Van jongste bediende dus, naar uiteindelijk nog maar 1 baas boven je en soms zelfs geen.

Minder bazen, betekent ook minder controle en meer ruimte en vrijheid.

Eerst moest ik eraan wennen, de etentjes met mijn baas en allerhande besturen in dure restaurants. Congressen her en der in het land voor 1000 gulden (later euro’s) per dag.  Dat zei ik dan ook : “Dit is toch belachelijk,  het gaat hier om gemeenschapsgeld”. Mijn baas vond dat dan wel grappig en zei dat ik het calvinistische wat los moest laten.

Dat calvinistische had ik meegekregen via de opvoeding, die was nogal streng socialistisch in de leer.

Na verloop van tijd begon ik het steeds normaler te vinden. Blijkbaar hoort dit erbij, dacht ik.

Uiteindelijk draaide het erop uit dat ik steeds vaker ook zelf congressen ging boeken. Ik dacht leuk, ben ik er een dagje uit en wie weet steek ik nog wat op (wat meestal niet het geval was). Niemand deed daar ooit moeilijk over.

Het hoogte- of dieptepunt was een 3-daags congres in Hull Engeland. waarover nog veel meer te vertellen is maar dat komt misschien nog wel eens.

Wat ik wil zeggen is dat je normen en waarden geleidelijk vervagen en je iedere kans om de saaiheid van elke dag op kantoor aangrijpt om te ontvluchten. Althans, zo was het voor mij en uiteindelijk heb ik daardoor ontslag genomen (oh nee, gekregen want nemen kan niet bij de overheid).

Het geweten vervaagt en verdwijnt steeds meer.

Onder druk van de entertainmentindustrie is er in Europa en uiteindelijk ook in Nederland een downloadverbod tot stand gekomen. Dat houdt in dat het downloaden van door auteursrecht beschermd materiaal verboden is.

Het auteursrecht wordt automatisch toegekend aan alles en nog wat; je hoeft het niet aan te vragen, dus in de praktijk wordt alles wat jij en ik maken en publiceren beschermd door het auteursrecht.

Zo staat het in de wet en dit principe was voor het Internet redelijk uitvoerbaar. Vrijwel niemand had er echt last van en er ontstonden rechtenorganisaties, zoals  Buma en Brein, die zich bezig gingen houden met het innen van auteursrechten. Dat veranderde met de komst van het Internet. Internet is als het ware een grote kopieermachine.

Het voordeel daarvan is dat alle kennis, cultuur en informatie zich razendsnel en vrijwel gratis laat verspreiden; het nadeel is dat makers ervan niet meer automatisch gecompenseerd werden.

Nu was het verdienmodel van de makers altijd al heel beperkt. Zo verdienden schrijvers van een boek of makers van een CD ongeveer 1 euro per verkocht product De rest ging naar de uitgevers.

Natuurlijk raakten vooral de grootverdieners totaal overstuur van het vrije internet en zij eisten een onderzoek bij de EU naar de door hun misgelopen verdiensten. De Europese Commissie pakte dit op en liet een onderzoek uitvoeren.

De conclusie van dit onderzoek was dat downloaden amper effect had op de verdiensten van de entertainmentindustrie en toch kwam er een downloadverbod. De Europese Commissie besloot namelijk dat dit onderzoek geheim moest worden gehouden en het kwam pas boven water, na een verzoek op grond van de Europese Wet Openbaarheid van Bestuur door Julia Reda, lid van het Europarlement voor de Duitse Piratenpartij.

Inmiddels is het downloadverbod een feit en is onze grote gratis kopieermachine daardoor grotendeels kapot gemaakt. . Het vrij en anoniem kunnen delen van kennis en informatie is onderschikt gemaakt aan de belangen van de entertainmentindustrie, ook al is er geen bewijs van schade  Ooit zullen onze nazaten hier hoofdschuddend op terug kijken

Vanavond zag ik deze tweet opduiken in mijn timeline:

Ik wou het eigenlijk spontaan retweeten, maar bedacht me. Zou het agressief overkomen of als denigrerend voor de politie? Die vragen gingen door mij heen.

Tegelijkertijd schaam ik mij; want waarom durf ik niet gewoon te zeggen dat het Nederlandse wietbeleid achterlijk is. dat het schandalig is dat de Nederlandse politie voor het grootste deel van haar tijd achter plantjes aandraaft, in plaats van achter echte criminaliteit, dat daar niemand mee gediend is, behalve de maffia achter de drugshandel en dat voor dat doel het meeste belastinggeld voor de politie in Nederland wordt uitgegeven.

Wat een #gotspe en ja, ik durf het wel.

Meer info:
Politie vernietigt wietplanten van chronisch zieke

Mijn piratendochter is dood – verdronken in een gracht in Amsterdam.

Ik kende Harmke via de Piratenpartij; we zaten beide in de werkgroep communicatie. Samen gingen we op campagne door het land met de Piratenboot onder leiding van kapitein Wiel. Onderweg kwamen de meest vreemdsoortige vogels aan boord. Zo haalde ik 1 piraat van het station, die aanmonsterde met 3 beeldschermen, een stel computers en een vouwfiets.

Onderweg naar Zwolle hoorden we dat Ronnie, de fractieleider van Piratenpartij Zwolle overleden was. De campagne ging daar dus niet door, maar wel kwamen de Zwolse piraten naar de boot om herinneringen te delen.

Harmke en ik hielden altijd contact. Ze kwam langs toen ik een tijdje in het huis van mijn (overleden) ouders woonde. Op een gegeven moment moest ik tijdelijk het vakantiehuis waar ik woonde uit en toen zei ze: “Cath, kom mee, we gaan kamperen met een stel hippies in Drenthe en dat is leuk”. Ik zei: “Ok, ik kom eraan en dat deden we. Het was een goede tijd samen op #SummerFlow met lieve mensen.

Ze was bijzonder, een activist, bewogen, bevlogen. mooi, grappig, boos en vooral heel lief. En ze hoorde stemmen.

De laatste x dat ik haar zag was toen ik haar vorig jaar op zocht in een instelling in Amsterdam. We gingen wandelen en ze probeerde mij toen zover te krijgen om contact met een dealer te leggen. Ik weigerde.. en ze was niet blij, maar begreep het wel. Ik ook wel.

De  laatste keer dat ik haar sprak, zei ze dat ze een huisje had gevonden en dat haar ouders hielpen met inrichten en toch is het niet gelukt. Mijn piratenmeisje kon dit leven niet aan en eigenlijk snap ik dat heel goed.

Lieve Harmke, nu ben je er niet meer en ik mis je nu al #heldin.

Harmke op Summerflow in 2015

In Memoriam voor Harmke op de site van de Piratenpartij

Oh en Harmke was altijd blij dat ze Laibach had leren kennen via mij:

Vandaag stond ik bij een viskraam hier op de hoek om kibbeling te bestellen. Komt er een vrouw aan in een scootmobiel en die zei “Hmm, ik ruik Eternity”. Ah, dat ben ik zei ik. “Heerlijk zei ze, zulke lekkere parfum.”.

Eternity van Calvin Klein is al lang mijn favoriet of het is eigenlijk het enige geurtje wat ik gebruik; ik kreeg het ooit van een lover uit Engeland. Hij bracht het iedere x voor me mee als hij naar Nederland kwam en zelfs toen het uit was, had ik er nog jarenlang plezier van.

Wat ruik jij lekker, zeiden mensen vaak. Wat is dat?

Eternity dus..  Je ruikt het zelfs bij de viskraam!

Filmrecensie? Beetje overdreven. Het is eigenlijk gewoon hoe ik een film heb gezien.  Benieuwd naar wat jullie van de film vinden.

Enfin: Victoria:

Er was eens een meisje, ze kwam uit Madrid; en ze wou concertpianiste worden, ze oefende jarenlang 7 uur per dag en ging met haar droom naar het conservatorium. Ze was goed, maar niet goed genoeg – zoals de docenten altijd al zeiden: “90 procent van jullie verdoet hier zijn tijd.”

Ze komt ze in Berlijn terecht en belandt daar in een avontuur waarin ze merkt wat liefde en vriendschap is. Maar het komt zo snel als het gaat.

Victoria op IMDB

Aanrader?

Ja, ik verspil geen woorden aan flutfilms.