Ons is altijd geleerd dat wij horen tot het vrije westen. Het vrije westen, de VS en de EU staan voor vrijheid, democratie, rechtvaardigheid en mensenrechten. En de Verenigde Naties? Die zijn zogenaamd de onpartijdige scheidsrechter, de vredeshandhaver, de stem van de stemlozen.
Maar als Gaza bloedt, valt het masker af.
Wat we tijdens de oorlog in Gaza hebben gezien, is niet alleen een humanitaire ramp – het is een morele ineenstorting van precies die systemen die lang beweerd hebben rechtvaardigheid te verdedigen. Dit gaat niet over politiek of nationale belangen. Dit gaat over de kloof tussen de retoriek van het Westen en haar daden, tussen de principes die in de handvesten voor de mensenrechten staan en het bloed dat opdroogt op het puin van de gebombardeerde wijken.
Een oorverdovende stilte van de “morele grootmachten
Wanneer honderden Palestijnse kinderen worden gedood, hele families worden weggevaagd door luchtaanvallen en journalisten en hulpverleners gericht worden aangevallen, komt de Westerse wereld met weinig meer dan zorgvuldig geformuleerde verklaringen die verantwoording uit de weg gaan.
Vooral de Verenigde Staten blijven Israël niet alleen diplomatieke, maar ook financiële en militaire steun geven, ondanks het toenemende bewijs van oorlogsmisdaden. Terwijl Amerikaanse leiders de wereld de les lezen over mensenrechtenschendingen in andere landen, weigeren ze de slachting in Gaza te noemen voor wat het is. In plaats daarvan rechtvaardigen ze het onder de vlag van “zelfverdediging”, een term die zijn betekenis verliest wanneer het een vrijbrief wordt voor willekeurige bombardementen.
De hypocrisie van Europa
Ook Europa tekortgeschoten. Landen die Rusland snel hebben veroordeeld voor de invasie in Oekraïne, en terecht, zwijgen plotseling als ze worden geconfronteerd met de realiteit in. Er wordt met twee maten gemeten: sommige levens zijn rouw en solidariteit waard, andere niet.
De machteloosheid of medeplichtigheid van de VN?
De Verenigde Naties zijn ondertussen een tragisch symbool van ineffectiviteit geworden. Er worden verklaringen afgelegd, er wordt gestemd, maar de slachting gaat door. De Veiligheidsraad, verlamd door vetorechten en politieke allianties, kan geen echte bescherming bieden. De kreten van Gaza weerklinken in de VN-kamer maar worden overstemd door bureaucratie en geopolitieke spelletjes.
Hetzelfde instituut dat hielp bij het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, heeft schijnbaar hulpeloos toegekeken hoe diezelfde rechten in real time werden versnipperd.
Gaza heeft de leugen ontmaskerd
De oorlog in Gaza heeft de PR-campagnes en morele aanmatiging van de Westerse mogendheden weggenomen. Wat overblijft is een ongemakkelijke waarheid: dat de toewijding van het Westen aan mensenrechten vaak voorwaardelijk, selectief en diep gepolitiseerd is. Het is een betaalmiddel dat wordt uitgegeven aan bondgenoten en wordt onthouden aan degenen die als misbaar worden beschouwd. Het lijden van het Palestijnse volk heeft laten zien dat voor veel van deze zogenaamde “beschaafde” samenlevingen mensenrechten geen universeel principe zijn, maar een strategisch instrument.
Waarom de teleurstelling diep snijdt
Het verraad komt harder aan omdat het niet zo had moeten zijn. Velen geloofden in de idealen van vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid, niet alleen als slogans, maar als normen. Het is niet alleen ontgoochelend, maar ook verwoestend om te zien hoe die idealen worden bewapend of weggegooid wanneer dat ongelegen komt.
In Gaza zijn we niet alleen getuige van een humanitaire crisis. We zien hoe het morele weefsel van internationale instellingen uit elkaar valt. Het Westen, de VN, het hele systeem dat is opgezet om de menselijke waardigheid te handhaven – ze hebben gefaald. Erger nog, ze hebben laten zien dat ze misschien nooit echt toegewijd waren aan die waarden toen het er het meest toe deed.
Als het stof uiteindelijk is neergedaald, zal de vraag blijven: wie stond aan de kant van de mensheid en wie stond achter lege woorden? Decennialang is de wereld een zorgvuldig opgebouwd beeld van het Westen voorgehouden: een baken van vrijheid, rechtvaardigheid en mensenrechten. De Verenigde Staten, zelfbenoemd tot leider van de vrije wereld, hebben zichzelf lange tijd gepresenteerd als de wereldwijde hoeder van de democratie. De Europese Unie sluit zich aan bij deze opvattingen en komt trots op voor internationaal recht en humanitaire waarden. En de Verenigde Naties? Die zijn zogenaamd de onpartijdige scheidsrechter, de vredeshandhaver, de stem van de stemlozen.
Maar als Gaza bloedt, valt het masker af.
Wat we tijdens de oorlog in Gaza hebben gezien, is niet alleen een humanitaire catastrofe – het is een morele ineenstorting van precies die systemen die lang beweerd hebben rechtvaardigheid te verdedigen. Dit gaat niet over politieke afstemming of nationale belangen. Dit gaat over de afschuwelijke kloof tussen de retoriek van het Westen en haar daden, tussen de principes die in de handvesten voor de mensenrechten staan en het bloed dat opdroogt op het puin van de gebombardeerde wijken.
Wanneer honderden Palestijnse kinderen worden gedood, hele families worden weggevaagd door luchtaanvallen en journalisten en hulpverleners het doelwit zijn met een schijnbaar strategische precisie, komt de westerse wereld met weinig meer dan zorgvuldig geformuleerde verklaringen waarin verantwoording wordt vermeden.
Vooral de Verenigde Staten blijven Israël niet alleen diplomatieke dekking geven, maar ook financiële en militaire steun – ondanks het toenemende bewijs van oorlogsmisdaden. Terwijl Amerikaanse leiders de wereld de les lezen over mensenrechtenschendingen in andere landen, weigeren ze de slachting in Gaza te noemen zoals die is. In plaats daarvan rechtvaardigen ze het onder de vlag van “zelfverdediging”, een term die zijn betekenis verliest als het een vrijbrief wordt voor willekeurige bombardementen.
De hypocrisie van Europa
Ook Europa is tekortgeschoten. Landen die Rusland hebben veroordeeld voor de invasie in Oekraïne, en terecht, zwijgen plotseling als ze worden geconfronteerd met de realiteit in Gaza. De morele verontwaardiging die de straten overspoelde om Oekraïne te steunen, is opvallend afwezig. Er wordt met twee maten gemeten: sommige levens zijn rouw en solidariteit waard, andere niet.
De machteloosheid of medeplichtigheid van de VN?
De Verenigde Naties zijn ondertussen een tragisch symbool van ineffectiviteit geworden. Er worden verklaringen afgelegd, er wordt gestemd, maar de slachting gaat door. De Veiligheidsraad, verlamd door vetorechten en politieke allianties, kan geen echte bescherming bieden. De kreten van Gaza weerklinken in de VN-kamer maar worden overstemd door bureaucratie en geopolitieke spelletjes.
Hetzelfde instituut dat hielp bij het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, heeft schijnbaar hulpeloos toegekeken hoe diezelfde rechten in real time werden versnipperd.
Gaza heeft de leugen ontmaskerd
De oorlog in Gaza heeft de opgepoetste PR-campagnes en morele aanmatiging van de Westerse mogendheden weggenomen. Wat overblijft is een ongemakkelijke waarheid: dat de toewijding van het Westen aan mensenrechten vaak voorwaardelijk, selectief en diep gepolitiseerd is. Het is een betaalmiddel dat wordt uitgegeven aan bondgenoten en wordt onthouden aan degenen die als misbaar worden beschouwd. Het lijden van het Palestijnse volk heeft laten zien dat voor veel van deze zogenaamde “beschaafde” samenlevingen mensenrechten geen universeel principe zijn, maar een strategisch instrument.
Waarom de teleurstelling diep snijdt
Het verraad komt harder aan omdat het niet zo had moeten zijn. Velen geloofden in de idealen van vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid, niet alleen als slogans, maar als normen.
Het is niet alleen ontgoochelend – het is verwoestend – om te zien hoe die idealen worden bewapend of weggegooid wanneer dat ongelegen komt.
In Gaza zijn we niet alleen getuige van een humanitaire crisis. We zien hoe het morele weefsel van internationale instellingen uit elkaar valt. Het Westen, de VN, het hele systeem dat gebouwd is om de menselijke waardigheid te handhaven – ze hebben gefaald. Erger nog, ze hebben laten zien dat ze misschien nooit echt toegewijd waren aan die waarden toen het er het meest toe deed.
Als het stof uiteindelijk is neergedaald, zal de vraag blijven: wie stond aan de kant van de mensheid en wie stond achter lege woorden?
Een oorverdovende stilte van de “morele grootmachten
En ook mijn Piratenpartij verschuilt zich achter loze woorden:
Zelfs nadat de oprichter van de Piratenpartij, Rick Falkvinge zich ontpopt tot een afschuwelijke zionist, blijft het stil, doodstil.
23 april 2025 
![[FSF Associate Member]](https://kletskous.b-cdn.net/wp-content/uploads/Image/fsfm.png){kind=small}
