Vandaag stond ik bij een viskraam hier op de hoek om kibbeling te bestellen. Komt er een vrouw aan in een scootmobiel en die zei “Hmm, ik ruik Eternity”. Ah, dat ben ik zei ik. “Heerlijk zei ze, zulke lekkere parfum.”.
Eternity van Calvin Klein is al lang mijn favoriet of het is eigenlijk het enige geurtje wat ik gebruik; ik kreeg het ooit van een lover uit Engeland. Hij bracht het iedere x voor me mee als hij naar Nederland kwam en zelfs toen het uit was, had ik er nog jarenlang plezier van.
Wat ruik jij lekker, zeiden mensen vaak. Wat is dat?
Eternity dus.. Je ruikt het zelfs bij de viskraam!
Filmrecensie? Beetje overdreven. Het is eigenlijk gewoon hoe ik een film heb gezien. Benieuwd naar wat jullie van de film vinden.
Enfin: Victoria:
Er was eens een meisje, ze kwam uit Madrid; en ze wou concertpianiste worden, ze oefende jarenlang 7 uur per dag en ging met haar droom naar het conservatorium. Ze was goed, maar niet goed genoeg – zoals de docenten altijd al zeiden: “90 procent van jullie verdoet hier zijn tijd.”
Ze komt ze in Berlijn terecht en belandt daar in een avontuur waarin ze merkt wat liefde en vriendschap is. Maar het komt zo snel als het gaat.
Victoria op IMDB
Aanrader?
Ja, ik verspil geen woorden aan flutfilms.
Toen ik net begon met werken in 1982 was dat bij de afdeling burgerzaken van de gemeente Opsterland. Een grote gemeente qua oppervlakte, maar klein qua inwoners. Het verlengen van een paspoort of rijbewijs was toen nog een peuleschil. Meestal kon het dezelfde dag nog geregeld worden.
Nu woon ik in Rotterdam en moest mijn rijbewijs verlengen. In eerste instantie ging ik naar de stadswinkel met mijn pasfoto en paspoort, maar er stond een bord bij de deur” “De wachttijd bij geen afspraak is meer dan 2 uur.”. Ok, dan maar online een afspraak maken. Dat kon pas over drie weken.
Enfin, aangekomen moest ik een nummertje trekken bij een automaat. Die vroeg: “Hebt u een afspraak?”. Ik toetste ja in en toen moest ik mijn qr-code scannen van mijn afspraakbevestiging die ik niet bij me had of mijn burgerservicenummer intoetsen, die ik niet uit mijn hoofd ken. Maar goed, dat nummer staat in mijn paspoort en die had ik wel mee, want dat moest, maar dat kon ik dan weer niet lezen omdat ik mijn leesbril niet bij me had. Uiteindelijk kwam er een mannetje toegesneld in uniform die aanbood om dat voor mij te doen.
Dat lukte en ik mocht in de wachtkamer plaatsnemen, waar bijna geen plek meer was. Gelukkig verscheen mijn nr. al snel op het display en mocht ik door naar de balie. De baliemedewerkster vroeg of ik wou pinnen en ik zei nee. Dat werd niet op prijs gesteld en ze drong nogmaals aan en zei dat ze bijna geen wisselgeld hadden. Ik gaf haar 40 euro en zei: Laat de rest dan maar zitten, maar nee dat wou ze ook niet en uiteindelijk kreeg ik mijn € 1,10 terug.
Toen werkte het bonnetjes-apparaat niet, waardoor er blijkbaar geen bewijs was van mijn betaling. De baliemedewerkster ging toen over naar het met de pen bewerken van alle paperassen, zodat toch duidelijk was dat ik betaald heb. Over zes werkdagen kan ik mijn rijbewijs afhalen. Ik ben benieuwd!
Bij #dwdd was vanavond Robert Dijkgraaf weer eens te gast. Qua Nederlandse OK-mannen staat die toch wel ergens boven aan mijn lijstje. Aardig, slim, rustig en toch ook vrolijk. Het gesprek ging o.a. over de waarschijnlijkheid van buitenaards leven:
15 juli 2017 
![[FSF Associate Member]](https://kletskous.b-cdn.net/wp-content/uploads/Image/fsfm.png){kind=small}
