Via Twitter stuitte ik op een artikeltje in Trouw, waarin gemeld wordt dat Firefox nu de meest gebruikte browser is in Europa. Hier de juiste en werkende hyperlink: http://www.trouw.nl/nieuws/media-technologie/article3364632.ece/Firefox_groter_dan_Internet_Explorer_Microsoft.html

Ik zeg dat “juiste en werkende” er expliciet bij omdat dat moet volgens de Auteursrechtwaarschuwing van Trouw. Ik had volgens deze waarschuwing,  ook Trouw kunnen mailen, met een verzoek om de juiste hyperlink, maar ik vertrouw er maar op dat ik het zelf kan..

Er staan nog wel meer rare dingen in die waarschuwing, maar goed, wat ik mij nu afvraag bij zo’n artikeltje over Firefox is of Trouw zichzelf dan ook eens af gaat afvragen of zo’n auteursrechtwaarschuwing wel zo slim is. Firefox is een gratis webbrowser; die in tegenstelling tot Internet Explorer, Google Chrome en Opera open source is. Dat betekent dat iedereen de software mag delen, verspreiden en aanpassen en met zo’n aanpak van delen en verspreiden  is het Firefox dus gelukt om de grootste te worden.

Dat is heel anders dan hoe Trouw omgaat met de inhoud van hun website. Als je daaruit wilt citeren, mag je niet meer dan 50 woorden gebruiken; daarboven moet je betalen. Voor € 0,31 per woord voor de eerste zevenhonderd woorden van een artikel en € 0,18 per woord vanaf het 701e woord, mag je een artikel uit Trouw overnemen op je website, intranet of nieuwsbrief. Je moet er dan wel bij vermelden hoeveel mensen daar inzage in krijgen… Alsof je dat weet met een website of weblog.. Verder mag je slechts incidenteel hyperlinks maken naar artikelen op Trouw..

Weet je? Ik snap het gewoon niet. Als je zelf iets gratis publiceert op het Internet, dan maakt het toch niet uit als het ook nog op 1000 andere plekken wordt geplaatst?  Sterker nog; dat is juist geweldig! Als krant wil je toch zoveel mogelijk mensen bereiken en herplaatsing is dan mooie gratis reclame voor jouw site. Zeker als je je artikelen publiceert onder een Creative Commons Licentie, waarbij naamsvermelding verplicht is en je zelf nadere voorwaarden kunt bepalen.

Je krijgt dus gratis reclame,  je bouwt een naam op en daar komen dan vanzelf adverteerders en investeerders op af. Dat is toch veel slimmer, dan dit kneuterige gedoe van Trouw? Stop anders gewoon met die website en beperk je tot je dode bomen-editie.

Net “The War You Don’t See” gezien, een documentaire van John Pilger over hoe het kan dat wij eigenlijk niks weten over de  oorlogen in Irak, Afghanistan en de Palestijnse Gebieden.

Aanrader, ook zeker voor journalisten en nieuwsmakers bij  oude media! Boodschap: “Those whose job it is to keep the record straight ought to be the voice of people, not power.”

Ik heb vandaag twee films gezien die gingen over macht en wat dat doet met mensen.  In beide gevallen was het resultaat treurig. De meeste mensen kunnen totaal niet omgaan met macht en als ze die wel hebben,  gaan ze over tot de meest onwaarschijnlijke wreedheden om hun positie te behouden.

De eerste was de documentaire “The Most Dangerous Man in America” over Daniel Ellsberg, die geheime informatie over de oorlog in Vietnam lekte naar The New York Times. Daniel Ellsberg vocht zelf in Vietnam, werkte lange tijd voor het Pentagon, maar kreeg uiteindelijk gewetenswroeging. Hij lekte daarom de documenten eerst naar een aantal parlementsleden die tegen de oorlog in Vietnam waren, maar die durfden er niks mee te doen. Uiteindelijk lekte hij ze naar de New York Times en daarna naar diverse andere kranten en gelukkig publiceerden de meesten daarvan de informatie wel.

Uit die informatie bleek dat de oorlog op valse gronden was begonnen en dat die ook niet kon worden gewonnen.

Ellsberg had verwacht dat zijn actie zou leiden tot een snelle beëindiging van de oorlog in Vietnam, maar dat gebeurde niet. De meeste mensen, gingen na aanvankelijke verontwaardiging, weer over tot de orde van de dag.. Nixon, die daarna gekozen werd als president ging er keihard mee door en werd zelfs in tweede termijn herkozen. Ondertussen deed de Nixon-regering er alles aan om Ellsberg in diskrediet te brengen en werd hij aangeklaagd en bedreigd met 115 jaar cel.  De rechter verklaarde uiteindelijk het proces nietig. Dat vooral omdat de overheid de rechtsgang had proberen te beïnvloeden.

Dit alles doet mij sterk denken aan wat er nu gebeurt met Wikileaks en Julian Assange; ze proberen van iemand die hun macht ondermijnt, het slachtoffer te maken.

De tweede film, die ik zag was “Das Experiment“, een Duitse film die gemaakt is naar aanleiding van een wetenschappelijk experiment, gehouden in de Universiteit van Stanford. Voor het experiment werden 24 studenten gerekruteerd (tegen forse beloning) en deze groep werd opgedeeld in een gevangengroep en een bewakersgroep. . Twaalf jongens mochten een uniform aandoen en kregen als opdracht: ‘zorg voor orde maar gebruik geen geweld’. De twaalf andere kregen een gevangenisplunje aan. Het doel van het onderzoek was om te kijken of je van elk mens wat dan ook kan maken als je voor de juiste sociale omstandigheden zorgt.

Het experiment liep volledig uit de hand. De bewakers werden al maar agressiever  en wreder om de gevangen er onder te houden.  Zelfs de wetenschappers die het experiment waren gestart, gingen zich gedragen als gevangenisdirecteur in plaats van als wetenschappers. Uiteindelijk werd het experiment na zes dagen gestopt, in plaats van na 14 dagen, zoals de bedoeling was.

Uit beide films wordt duidelijk dat de meeste mensen zich volstrekt idioot gaan gedragen, zodra ze macht over anderen hebben en privileges genieten als gevolg daarvan. Vandaar mijn vraag: Macht, wat doe je er mee en wat doen wij er aan?

Wie na het bekijken van deze Canadese documentaire nog niet snapt waarom Marihuana legaal zou moeten zijn, is of dom of gek of verdient zijn geld dankzij “the War on Drugs”.

The Union: Ook van harte aanbevolen voor vertoning op scholen en in het Parlement:

De DVD-versie is verkrijgbaar bij Amazon:

Vandaag kwam ik drie artikelen tegen die eigenlijk allemaal op hetzelfde neerkomen:

“De overheid heeft geen flauw benul van wat het Internet eigenlijk is”

Het eerste is een artikel van Dr. Kees de Vey Mestdagh, universitair docent aan de Rijks Universiteit Groningen, met als titel: “Wie Wikileaks wil bestrijden snapt niks van het Internet. Een citaat:

Dat staten en burgers zo geschokt reageren op WikiLeaks, laat zien dat ze niet werkelijk begrijpen wat er aan de hand is. ‘Bij dieren noemen we zoiets overspronggedrag, een term van bioloog Niko Tinbergen. Als een vogel niet weet of hij moet aanvallen of vluchten, gaat ‘ie zijn veren poetsen. Mensen krabben op hun hoofd als ze in verwarring zijn. Datzelfde zien we in de reactie op WikiLeaks.’ Overheden twijfelen nog tussen reguleren en privatiseren: ofwel digitale ontwikkelingen aan banden leggen, ofwel ze volledig vrij laten. Die twijfel laat zien dat een gedegen analyse ontbreekt, meent De Vey Mestdagh.

En zijn conclusie:

Ondertussen moeten burgers het vacuüm dat ontstaat door het terugtreden van de overheid zélf invullen. Zij moeten zich verdiepen in anonimisering en encryptie en zo de bescherming van hun vrijheden zelf ter hand nemen. De staat kan hierbij een rol spelen, door deze ontwikkeling via onderwijs, voorlichting, onderzoek en infrastructurele voorzieningen te stimuleren. Dat is de positieve benadering van het onderwerp die nog veel te weinig gehoord wordt. Globalisering en digitalisering bieden de burger de mogelijkheid om werkelijk volwassen en onafhankelijk te worden en zelf verantwoordelijkheid te nemen.’

Het hele artikel is hier in het Nederlands of in het Engels te lezen.

Het volgende was een artikel van Ethan Wilkes. Pikant detail: Ethan is student van de Universiteit van Columbia, een universiteit die haar studenten waarschuwt om vooral niet in het openbaar over Wikileaks te praten als ze ooit een carrière bij de overheid ambiëren..

Het artikel staat in de studentenkrant van de Universiteit van Columbia en is ook gepubliceerd in The Guardian.

Een paar citaten:

We are Generation Wiki. We are interconnected collaborative creatures, and we like to share. We link and like, comment, post and poke.

We are the first of our kind. A computer has sat comfortably in some nook of our home for as long as we can remember.  Before we had our own car, before we had our own cash and before we had a fake ID, we had chat rooms, instant messages and inboxes. We had an entire world wide web of possibilities with which to explore beyond the confines of our bedroom walls. Our rebellion was data-driven, a battle cry of zeros and ones where power grew out of the results of a search engine.We are broadcasters, mini-content creation machines, and this is how we communicate.

We are aware of these ambiguities of the digital age, and we are comfortable with them. They are the products of a networked world where information is in abundance and easily diffused; it is the only world that we have known. So, imagine how confounding we find the reactions to this WikiLeaks debacle, many of which are so oddly out of date and kneejerk. The email sent by Columbia University’s office of career services that made international headlines and the mailing lists of other policy schools, along with similar messages sent to the student bodies of Boston University school of law and Michigan State University James Madison College, is evidence of this reality.

To be sure, no one muzzled our right to free speech, and, contrary to the Village Voice description, Columbia is not “fascist”. But the simple truth that someone, somewhere, thought we would do best to keep a lid on it – to say nothing of the statements emanating from Congress and the state department – shows how remarkably misguided the thinking is on this issue.

What seems to be missing is an understanding of what Generation Wiki has known all along about information gone viral: we consume, comment and move on; the story dies when we are done with it. Trying to put the genie back in the bottle is no way to deal with an expose once it has gone online.

Furthermore, WikiLeaks will not be a one-off. Whatever comes of the website, Julian Assange or Bradley Manning does not negate the fact that, in the absence of a far more heavily restricted internet, we live in a WikiLeakable world. No matter how secure our servers, how rigorous our clearance processes or how thorough our legislation, we will never eradicate the human element from security or the technological platforms on which treasure troves of classified documents, corporate secrets or other private data can be obtained and blasted across the public domain.

The million-dollar question that nobody seems to be asking is: where do we go from here? The current strategy of trying to close the barn door after the horse has bolted does not seem terribly effective for the digital age. As students of policy – as Generation Wiki – we’d do well to think of an answer, because those managing the current crisis do not appear to have a good one.

En dan tenslotte. Een artikel op Techdirt, waar de reactie van de Amerikaanse overheid op de lekken van Wikileaks wordt getoetst aan de hand van de uitganspunten van het boek: The Art of War (De Kunst van het Oorlogvoeren)  van Sun Tzu,

“The art of war, then, is governed by five constant factors…These are The Moral Law, Heaven, Earth, The Commander, and the Method and discipline.”

Hier het volledige artikel: Battling Wikileaks and the Art of War De conclusie – hoe verrassend – is dat de overheid het eigenlijk op alle 5 punten verliest van Wikileaks.

Maar nu inderdaad: The Million Dollar Question: Hoe nu verder? We zitten dus met een overheid (en ook een denk ik vrij groot deel van de burgers) die niet overziet wat het Internet eigenlijk is en hoe ze ermee om moet gaan. Onze overheden zijn jarenlang gewend aan het geheimhouden van waar ze eigenlijk mee bezig zijn en voeren propaganda om te zorgen voor draagvlak van besluiten die ze nemen. Dat alles werkt nu niet meer; de overheid moet zichzelf dus eigenlijk opnieuw uitvinden.

Een paar tips:

• Omarm het net – het Internet is een grote stap voorwaarts; misschien wel de belangrijkste verandering van de vorige eeuw, doordat het  de toegang tot informatie, het delen van kennis en cultuur, het netwerken, het starten van bedrijven e.d. zoveel eenvoudiger maakt.
• Ga er van uit en accepteer dat alles uit kan/zal lekken en gooi dus alles op Internet in het publiek domein: Wij zijn de legitimatie van de macht van de overheid; doordat wij akkoord gaan met een systeem waarin de overheid ons vertegenwoordigt via gekozen volksvertegenwoordigers,  kan de overheid haar werk doen en daarvoor is het nodig dat wij de overheid (kunnen) vertrouwen. Geheimhouding past daar niet bij. Ik kan mij voorstellen dat het bij sommige zaken niet  handig is om altijd alles meteen te openbaren; maar dat zijn uitzonderingen en in die gevallen moet achteraf openheid worden verstrekt. In die gevallen is het ook aan te bevelen om het Internet in  niet te gebruiken, zolang geheimhouding nodig is.
• Herstel het evenwicht tussen rechten van burgers en vooral de monopolistische bedrijven. Garandeer bijvoorbeeld dat het afsluiten van bankrekeningen, toegang tot tegoeden niet zonder tussenkomst van een rechter kan worden ontzegd, zoals bijvoorbeeld is gebeurd bij Wikileaks.
• Maak lobby’s transparant. Publiceer alle verslagen van gesprekken die worden gevoerd met bedrijven over het beleid, wetsaanpassingen e.d.
• Geef de burgers ook een platform om te lobbyen en te reageren op de lobby’s van de bedrijven.
• Blijf af van het Internet – het Internet is van ons; niet van overheden. Zorg voor goede garanties omtrent netneutraliteit, privacy en toegang tot het internet, maar houd je verre van censuur.
• Zorg voor goede, open en eerlijke voorlichting
• Zorg voor open standaarden en gebruik zoveel mogelijk open source software
• Pas de Grondwet aan aan de digitale tijd; verklaar bijvoorbeeld het briefgeheim ook expliciet van toepassing op e-mail en het bezoeken van websites.
• Garandeer dat het kopiëren (downloaden) van inhoud op het Internet en het herpubliceren, verspreiden niet strijdig is met Auteursrechtwetgeving en pas de achterlijk lange termijnen van de duur van het auteursrecht aan.
• Volg een dagje college bij Dr. Kees de Vey Mestdagh

Tot zover mijn tips. Heb jij er nog meer of op- of aanmerkingen? Laat het graag weten in de reacties.

Vandaag is de tweede hoorzitting voor Julian Assange; er zal opnieuw worden verzocht om hem op basis van een borgsom in vrijheid te stellen. De eerste keer is die borgsom geweigerd.

Julian Assange zit vast op verdenking van sexuele misdrijven, maar daarover doen steeds vreemdere verhalen de ronde. Steeds meer mensen denken dat Assange eigenlijk vastgehouden wordt totdat de Amerikanen hun zaakjes op orde hebben, zodat Julian kan worden uitgeleverd naar de VS, waar ze hem o.a. willen beschuldigen van spionage.

Wat ook zichtbaar is geworden, is dat Amerikaanse banken marionetten zijn van de Amerikaanse regering. De bankrekeningen van Wikileaks werden zowel door Visa, Mastercard en PayPal afgesloten. Dit zonder dat Wikileaks officieel ook nog maar in staat van beschuldiging is gesteld.

Wat volgde was een reeks van DDoS aanvallen op de websites van de Amerikaanse overheid, maar ook van Visa, Mastercard en Paypal door een groep die zich Anonymous noemt, niet gelieerd is aan Wikileaks maar die bestaat uit mensen die zich kwaad maken over deze ontwikkelingen. DDoS-aanvallen bestaan er uit dat mensen afspreken om gelijktijdig zoveel mogelijk verkeer naar een website te sturen, waardoor de website tijdelijk onbereikbaar wordt.

De DDoS-aanvallen worden door velen afgekeurd omdat die in sommige landen (waaronder hier) illegaal zijn. Ze zouden een aanval op de vrijheid van meningsuiting zijn, maar vrijheid van meningsuiting is een bugerrecht en een bedrijf is geen burger, al denkt men daar in de VS inmiddels anders over…

Ook de Stichting Bits of Freedom en een aantal Nederlandse hackers (Revspace) vindt dat de DDoS-aanvallen scherp veroordeeld moeten worden  en ze bieden de DDoS-aanvallers een gratis workshop ethisch hacken aan. De meningen over Anonymous varieren inmiddels van een stel gevaarlijke cyberterroristen tot een stelletje opstandige pubers, die geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Een aantal van deze “opstandige pubers” is inmiddels door de politie opgepakt.

Maar wat uitblijft, is een scherpe veroordeling of Kamvervragen over banken, die zomaar mensen en organisaties kunnen afsnijden van hun toegang tot hun eigen geld en dat we blijkbaar geen wetgeving hebben, die dat verhindert. De redenering is dan dat bedrijven prive-organisaties zijn en mogen doen wat ze willen, als iemand de Algemene Voorwaarden kennelijk schendt..  Maar dit zijn wel monopolistische bedrijven die omgaan met geld en geldstromen die anderen toebehoren en die een organisatie als Wikileaks lam kunnen leggen. Je kunt het niet vergelijken met een bakker die weigert jou een brood te verkopen.. Van een democratische rechtsstaat mogen wij dan ook verwachten dat hier hard tegen opgetreden wordt.

Ondertussen trekken de DDoS-aanvallen enorm veel publiciteit, veel meer bijvoorbeeld dan de petitie die nu al meer dan 600.000 mensen is ondertekend op Avaaz en helaas zelfs meer dan wat er eigenlijk allemaal uit de gelekte informatie op Wikileaks naar voren komt. Door die publiciteit groeit wel de aandacht voor Wikileaks en hopelijk ook voor de andere zaken waar “Anonymous” al veel langer mee bezig is, zoals de onverenigbaarheid van copyrightwetgeving en de vrijheid van informatie op het Internet.

Zelf zie ik de DDoS-aanvallen als een relatief onschuldige vorm van protest, die tijdelijk bepaalde websites onbereikbaar maken in verhouding tot de de veel kwalijker acties van deze bedrijven, die organisaties als Wikileaks vleugellam dreigen te leggen. Daarom is het misschien is even niet de tijd niet voor al te veel politieke correctheid..

Hier een persbericht van Anonymous, zowel als pdf en op video:

Een tijdje geleden had ik hier al eens een interview met Chantal Rossmuller van TMCR Systeembeheer en Advies, die de Stichting Agromisa begeleidde met de overstap van een Windows- naar een Linux- en open source omgeving.

Chantal doet nu een aanbod voor een gratis mini-workshop voor organisaties die willen weten of zo’n overstap ook voor hen mogelijk is.

Hier haar oproep:

“Heeft u ook genoeg van virussen en spyware, of vindt u het ook onzin om weer nieuwe hardware aan te moeten schaffen om de nieuwste versie van Windows te kunnen gebruiken? Heeft uw organisatie verouderde computers maar te weinig budget om alles te vernieuwen?

Voor deze mensen is Linux op de desktop misschien een oplossing. Maandag 20 december van 16.00 tot 18.00 organiseer ik een Linux workshop bij Agromisa in Wageningen. Stichting Agromisa is afgelopen zomer overgestapt naar Linux op de desktop. Linux is een open source alternatief voor Windows. Bij Agromisa staan vrij oude computers, maar omdat we Linux op de server geïnstalleerd hebben en de computers als thin clients gebruiken merk je daar niks van en is het systeem heel snel. Door deze opzet vergt het ook weinig onderhoud.

Tijdens de workshop zal ik hier meer over vertellen en krijgt u de kans om zelf op de Linux desktops te werken. Als u interesse heeft, stuur  dan een mailtje naar chantal(apestaartje)tmcr.nl

Aan de workshop zijn geen kosten verbonden.”

Hier nog eens de herhaling van het interview met Chantal:

Chantal Rosmuller van het eenvrouwsbedrijf TMCR Systeembeheer en Advies heeft een migratietraject begeleid van Agromisa, waarbij de overstap werd gemaakt van Windows naar Linux op de desktop. Dit interview gaat over haar aanpak, de ervaringen en het verloop van het proces:

Wat is Agromisa voor een organisatie en hoeveel mensen werken er?

Agromisa is een non-profit organisatie die boeren en organisaties in de derde wereld ondersteunt met kennis over duurzame kleinschalige landbouw. Ze maken onder andere boekjes, de zogenaamde agrodokjes, met praktische informatie over landbouwkundige onderwerpen.

Er werken 5 vaste medewerkers en een stuk of 20 vrijwilligers.

Hoe zijn ze bij jouw bedrijf terechtgekomen?

Mijn eerste baan was systeembeheerder bij Agromisa, toen ik jaren later zelfstandig ondernemer werd, hoorde ik via via dat ze op zoek waren naar een systeembeheerder en omdat ze me al kenden was het natuurlijk snel geregeld.

Waarom wilde Agromisa de overstap maken naar Linux?

Het was eerlijk gezegd mijn idee :).

Het was wel nodig dat er iets zou gebeuren. Er stond een vrij nieuwe Linux server en een stuk of tien, zeven jaar oude computers met Windows 2000.Het probleem was dat de pc’s erg traag waren en de Windows-versie erg verouderd was. Deze kan binnenkort niet meer geupdate worden. Een ander probleem is dat het lastig wordt om nog nieuwe monitors te vinden die compatible zijn met de verouderde Windows versie.

Het onderhoud van de desktop systemen kost ook veel tijd. Ik heb toen een inschatting gemaakt hoeveel het zou kosten om naar Linux te migreren en hoeveel het zou kosten om naar een nieuwere Windows versie te gaan. Omdat je voor een nieuwere Windows versie ook meteen nieuwe pc’s aan moet schaffen ben je met Linux toch al snel goedkoper uit.

De medewerkers van de organisatie waren ook erg te spreken over het idee achter Open Source en Linux, dat sluit goed aan bij een organisatie die zich bezig houdt met het verspreiden van kennis.

Voor welke Linux versie is er gekozen en waarom?

Ik heb Kubuntu 8.04 geïnstalleerd op de server en de desktop pc’s ingericht als thin clients. Dat betekent dat ze na het opstarten connectie maken met de server en de gebruikers dan eigenlijk op de server werken. Kubuntu is Ubuntu met KDE als grafische omgeving. Ik ben in eerste instantie met Ubuntu aan de slag gegaan omdat die naar mijn mening erg gebruiksvriendelijk is en omdat ik deze distributie goed ken.

Ik vond het erg lastig om het systeem goed te beveiligen, vanwege de thin cliënt setup werkt iedereen op de server. Je wil dan niet dat iedereen bij de configuratiebestanden kan of scripts uit kan voeren. Ik kwam erachter dat een KDE omgeving beter te beveiligen is door gebruik te maken van een tool die Kiosk heet en heb dus uiteindelijk gekozen voor Kubuntu. Een handige gebruiker die ik gevraagd had om wat te testen was ook meer te spreken over KDE, waarschijnlijk omdat het net iets meer op Windows lijkt.

Ik heb gekozen voor de thin cliënt setup omdat het daarbij niks uitmaakt dat de desktop pc’s verouderd zijn; verder hoef ik nu alleen maar de software op de server te updaten of aan te passen dus het onderhoud wordt minder werk en daardoor dus ook goedkoper voor Agromisa.

Hoe heb je het aangepakt?

Ik heb gekozen voor een gefaseerde aanpak, ik heb eerst Thunderbird, OpenOffice.org en Firefox op de Windows pc’s geïnstalleerd.

Toen gebruikers daaraan gewend waren zijn we overgegaan naar Linux. De overgang van MS Office naar OpenOffice.org bleek voor de gebruikers het meest wennen te zijn. Deze manier beviel erg goed en ik zou het volgende keer zeker weer zo aanpakken.

Op het moment werkt nog niet iedereen op een Linux desktop. 2 medewerkers werken met een MS Word template om de boekjes op te maken. We zijn bezig met het zoeken naar een alternatieve oplossing. we hebben wat geëxperimenteerd met een wiki, maar we zijn er nog niet uit wat het handigste is voor het productieproces van de boekjes.

Het opleiden van de gebruikers was logistiek best lastig, omdat je te maken hebt met vrijwilligers die langskomen wanneer ze zin hebben. Ik heb een paar verschillende dingen gedaan:

• Ik heb twee keer een OpenOffice.org workshop georganiseerd.
• Met een aantal gebruikers heb ik een afspraak gemaakt om ze 1 op 1 uitleg te kunnen geven over het Linux systeem.
• Na de migratie ben ik een week elke dag op kantoor aanwezig geweest om gebruikersvragen te kunnen beantwoorden.
• Ik heb een handleiding van 2 A4tjes uitgeprint met de belangrijkste informatie en bij elke computer een exemplaar neergelegd.

In de praktijk blijkt dat mensen het niet moeilijk vinden maar ze hebben wel even wat uitleg nodig. Ze moeten vooral even weten waar hun bestanden staan, omdat ze op de server werken bestaat er niet meer zoiets als “mijn computer” maar heeft iedereen een homedirectory. Gebruikers vinden het ook even vreemd dat er geen C schijf meer is.

Welke problemen ben je tegengekomen en hoe zijn die opgelost?

Het grootste probleem was het vervangen van het Word template en dat is eigenlijk nog niet opgelost. Verder werd er gebruik gemaakt van een Access database voor de boekhouding en dat zou onder Linux niet werken, maar dat probleem heeft zichzelf opgelost. Agromisa is afgelopen jaar overgegaan op een online boekhoudsysteem.

Weerstand bij de gebruikers heb ik niet veel van gemerkt gelukkig! Waarschijnlijk omdat de pc’s met Windows zo traag waren, alles is nu veel sneller en daar worden gebruikers natuurlijk wel blij van.

Hoe lang heeft het proces geduurd en wat is nu de stand van zaken?

Als je het gedoe met het Word template meetelt zijn we meer dan een jaar bezig geweest, maar toen ik eenmaal besloten had om dan maar een paar Windows pc’s te laten staan voorlopig was het binnen 2 maanden voor elkaar. Die tijd is wel nodig om gebruikers aan software te laten wennen, goed te testen etc. Maar je bent er als systeembeheerder dan niet fulltime mee bezig.

De stand van zaken is nu dus dat we voor 80% gemigreerd zijn naar Linux op de desktop. Het doel is 90%, er zal altijd wel een Windows pc blijven staan omdat dat soms een keer handig kan zijn :).

Zo langzamerhand vraag ik me toch werkelijk af in wat voor “democratie” of “vrije wereld” wij leven.. Neem nu Wikileaks. Wikileaks, zo zal iedereen inmiddels weten, lekt informatie, die aan hun wordt doorgespeeld op het Internet. Het is de grootste site voor klokkenluiders in de wereld.

Er is veel discussie of het bekend maken van geheime informatie van overheden en grote bedrijven een goede, dan wel slechte zaak is. Maar of je nu voor of tegen bent, dan nog moet je een aantal zaken opvallen:

Wikileaks is nog nooit ergens veroordeelt door een rechter en dat geldt ook voor haar leider Julian Assange.

Toch wordt er her en der door Westerse leidende figuren opgeroepen tot het vermoorden van Julian Assange, wordt hun domeinnaam geconfisceerd en bevriest de een na de andere bank de tegoeden van Wikileaks om de organisatie zo het functioneren onmogelijk te maken. Gisteren Paypal, vandaag volgden Mastercard en Postfinance, een Zwiterse bankorganisatie waar het verdedigingsfonds voor Julian Assange wordt beheerd.

Blijkbaar kan dit allemaal maar.. Ook zonder proces en zonder  veroordeling mogen er fatwa’s worden uitgesproken en kan je de toegang tot je geld worden ontzegd.  Als dat Wikileaks kan overkomen, kan dat vandaag of morgen dus ook jou of mij  overkomen..

Wat een zegen he? Onze Westerse, vrije, democratische rechtsstaten..

“First they came for the communists, and I did not speak out–
because I was not a communist;
Then they came for the socialists, and I did not speak out–
because I was not a socialist;
Then they came for the trade unionists, and I did not speak out–
because I was not a trade unionist;
Then they came for the Jews, and I did not speak out–
because I was not a Jew;
Then they came for me–
and there was no one left to speak out for me”.

Het Internet en het huidige auteursrecht sporen niet met elkaar. Handhaving van het auteursrecht, zonder de halve bevolking te criminaliseren is een onmogelijke missie en dat alleen al moet voldoende reden zijn om het auteursrecht grondig te herzien. Maar er is ook een belangrijker reden:

Het algemeen belang:

Dankzij het Internet kunnen creatieve werken, zoals boeken en muziek gratis worden gedeeld. Natuurlijk kost het maken ervan wel tijd en geld, maar ook die kosten zijn door Internet en computers een stuk lager dan vroeger. Bij boeken vallen de kosten van het drukken en verspreiden weg, bij muziek de kosten van het maken en verspreiden van een cd en ook is het tegenwoordig mogelijk om muziek veel goedkoper op te nemen dan vroeger, door professionele en vaak zelfs gratis software.

Het delen kost dus niks, maar toch wordt downloaden vaak vergeleken met diefstal. Daar klopt niks van, want er wordt niks weggenomen; er wordt alleen een kopie gemaakt. De maker beschikt nog steeds over zijn werk. Een vergelijking met het uitlenen van een boek is dan ook meer op zijn plaats.

Dat gratis kunnen delen is een enorm waardevolle bijdrage die het Internet levert aan het verspreiden van kennis en cultuur. Iedereen met een internetaansluiting kan nu kennis nemen van alles wat er op dat gebied te vinden is. Dat is een groot goed en dat belang moet naar mijn mening voorgaan op het belang van de makers en zeker op dat van de uitbuiters van de makers, zoals uitgevers, platenmaatschappijen en rechtenorganisaties.

Schrijvers van boeken en makers van cd’s krijgen nu maar iets van 10% van de opbrengsten van hun creaties; de rest gaat naar voornoemde uitbuiters. Schrijvers en muziekmakers mogen natuurlijk best geld verdienen, maar die 10% waar ze nu mee afgescheept worden, moet toch ook op een andere manier te realiseren zijn en wie weet zelfs wel meer, en dan nog kunnen ons dus heel veel geld besparen! Mooie voorbeelden staan hier en hier.

Maar waar het vooral over gaat is, dat de overheid deze zaken regelt en de overheid hoort vooral het algemeen belang te bevorderen; Zij zijn daar immers voor en namens ons aan het werk. Wij kiezen ze en wij betalen ze en dat lijkt de overheid de laatste tijd wel eens te vergeten. Ze zijn druk met het behartigen van de belangen van grote bedrijven en vergeten waar ze daar eigenlijk voor zitten.

Werk aan de winkel dus!

Morgen is er een wereldwijd protest tegen het misbruik van copyrightwetgeving en pogingen tot het censureren van het Internet. In Nederland vindt het protest plaats op de Dam. Dat dit nodig is blijkt bijvoorbeeld uit de uitspraak deze week tegen Jammie Thomas, een Amerikaanse huismoeder die 1,5 miljoen dollar moet betalen voor het delen van 24 liedjes via Internet. Dat is $ 62,500 per liedje..

Het wordt dan ook hoog tijd dat de politiek een eind maakt aan dit soort grotesk misbruik van auteursrecht door de entertainmentindustrie, maar die lijkt daar absoluut geen haast mee te hebben. In tegendeel eigenlijk.  In plaats van zich hard te maken voor de vrijheid op het Internet en het beschermen van de rechten van burgers is de politiek bezig met schimmige verdragen als ACTA en het Gallo Rapport.

Op Internet loopt de actie “Operation Payback” dan ook al een tijdje. Via DOS-aanvallen worden diverse websites platgelegd van organisaties die zich bezighouden met copyrightbescherming en advocatenkantoren die mensen bedreigen met rechtszaken en afpersen via schikkingsvoorstellen.

Maar nu dus een Manifest en ook een irl-protest: