De FSFE – Free Software Foundation Europe – vraagt bedrijven, die belang hebben bij vrije software  om mee te doen aan een onderzoek wat een belangrijke rol zal spelen in de herziening van het Europese standaardisatie recht en het recht mbt Intellectueel Eigendom. Het onderzoek gaat over intellectuele eigendomsrechten (ze bedoelen patenten) en standaarden (zoals bijv. mp3 of odf)

Mingos is zo’n bedrijf wat hiermee te maken kan hebben, maar ik zou echt niet weten hoe ik dit onderzoek zou moeten/kunnen invullen.

Zo wordt bij vraag 2 gevraagd of je beschikt over “Essentiële Intellectuele Eigendomsrechten”. Kleine bedrijven hebben die over het algemeen niet, maar als je de vraag met nee beantwoordt, dan moet je de volgende vraag overslaan en dat is de enige vraag die voor kleine bedrijven wel relevant is. Daar kun je namelijk aangeven dat  je wilt dat de vrijheid gegarandeerd wordt om te ondernemen en het risico beperkt wordt dat je wordt beschuldigd van het inbreuk maken op eigendomsrechten.

Dus als je zelf geen patenten hebt, heb je ook geen recht van spreken meer volgens de EU.

Correctie: Jan Stedehouder wijst mij in de commentaren er terecht op dat mijn aanname over deze vraag niet juist is. Maar dan het vervolg:

Een belangrijk thema van het onderzoek is de vraag of patenten die op standaarden worden toegekend, vrij van royalty’s moeten worden gedistribueerd onder een zogenaamde “faire, redelijk en niet-discriminerende voorwaarden” (FRAND).

Maar zoals Karsten Gerloff voorzitter van de FSFE zegt en hier ook Glyn Moody:  FRAND is alles behalve fair en redelijk en het discrimineert en maakt vrije software feitelijk onmogelijk.

Er wordt totaal voorbijgegaan aan de noodzaak van open standaarden, vrije software en de voordelen daarvan voor de burgers.

Het onderzoek wordt in opdracht van de Europese Unie mede uitgevoerd door o.a. Fraunhofer Focus; Dit Duitse bedrijf is partner van Microsoft bij diverse projecten, zoals bij de Duitse ID- kaart en speelde ook al een dubieuze rol bij het OOXML goedkeuringsproject. In 2008 verdiende Fraunhofer Focus 61 miljoen aan de EU voor onderzoekskosten en meer dan 80 miljoen aan het licenseren van patenten, zo valt te lezen uit dit rapport “Fraunhofer Patent Strategy Process” Hoezo belangenverstrengeling?

Helaas weer net als hier en hier een voorbeeld van een overheid met foute vrienden! Zo langzamerhand krijg ik toch wel een wat vieze smaak in mijn mond...

Naast de software industrie, is de overheid ook erg dik met de entertainmentindustrie.  Dat bleek gisteren weer eens toen het Europees Parlement met grote meerderheid instemde met het Gallo rapport. In dat rapport wordt aangedrongen op strengere straffen voor het aanpakken van “file-sharing” en worden internet-providers in de rol gedwongen van  internet-politie.

Het Gallo rapport is tot stand gekomen na intensief lobbywerk van o.a. Eurocinema, die een petitie heeft ingediend ondertekent door zo’n 100 filmmakers, waarvan sommige overigens al jaren dood zijn en de IFPI, de lobby-organisatie van de muziekindustrie, waarvan sommigen toegeven dat ze ook “illegaal” downloaden..

Ondertussen wordt aan de burger of de consument, zoals de overheid ons de laatste jaren noemt – niks gevraagd. In Frankrijk is onlangs de beruchte Hadopi-wetgeving ingevoerd. Daar worden mensen die drie x betrapt worden op file-sharing van materiaal wat onder copyright valt, afgesloten van het Internet. Inmiddels hebben tienduizenden mensen hun eerste waarschuwing ontvangen. Uit een uitgelekt rapport blijkt dat de beschuldigingen niet op juistheid worden gecontroleerd, want daar zijn het er doodgewoon teveel voor. De claims die worden gedaan door TMG, een door de entertainmentindustrie opgericht bedrijf worden simpelweg voor waar aangenomen.

Wat is de motivatie van onze Europese Volksvertegenwoordigers om dit soort draconische maatregelen tegen hun volk te bepleiten?

Simpel; zoals George Lyon, een Schots Liberaal Europarlemantarier het zegt: We must protect Intellectual Property Rights. The Internet can not be free for all.

Maar hoezo niet dan? Zelfs de uitvinder van het World Wide Web, pleit voor gratis Internet voor iedereen. Het kost niks om boeken, muziek, films e.d. via Internet te verspreiden en bovendien betalen we allemaal voor onze toegang tot Internet. Natuurlijk kost het wel iets om dit soort werk te maken, maar dat is het probleem van de makers. De makers hebben over het algemeen juist baat bij een zo groot mogelijke verspreiding, want daardoor wordt hun publiek groter.

Slimme makers gaan dan ook creatief op zoek naar andere verdienmodellen. Het “probleem” is alleen dat daarbij altijd de tussenpersonen worden uitgeschakeld. Ze hebben geen platenmaatschappijen of uitgeverijen meer nodig en die slokken in het huidige systeem het merendeel van de inkomsten op. Schrijvers, muzikanten en andere creatievelingen krijgen over het algemeen maar 10% van de prijs van een CD of boek.

Geen wonder dus dat deze tussenpersonen en niet de artiesten zelf,  zich suf lobbyen bij onze Volksvertegenwoordigers om hun verouderde businessmodel in stand te houden en dat dus ten koste van het vrije Internet.

En met succes dus! Onze Volksvertegenwoordigers blijken niet te beroerd om hun oren te laten hangen naar deze tussenpersonen. En dat is niet de eerste keer.

Van de uitvinding van fotografie (zou het schilderen kapot maken), tot muziek opnames ( zou live muziek kapot maken) van radio (zou opgenomen muziek kapot maken) tot het kopieer apparaat (zou boeken kapot maken)  tot de video-recorder (zou tv kapot maken) Bij elke technische vernieuwing schreeuwt de entertainmentinddustrie moord en brand.

Ondanks dat  is het de politiek nooit gelukt om deze technologische vernieuwingen tegen te houden en dat zal denk ik ook niet lukken met het Internet. Toch vind ik het misdadig dat onze volksvertegenwoordigers zich laten gebruiken door “big business” en daarvoor zelfs bereid zijn  de enorme voordelen die het Internet ons geeft, zoals het vrij uitwisselen van informatie, cultuur, kennis, etc. op te offeren.

“Working for You” is de slogan van Europarlementarier George Lyon op Twitter; you betekent dus in zijn geval niet ons, maar “big business”, zoals de entertainment- en de software industrie.

Tjonge, jonge.. ik ben echt wel wat gewend, want jarenlang ambtenaar geweest, maar ik heb toch zelden zo’n slap lulverhaal gezien als dit van Sander Rispens, voorzitter van de Kerngroep Open gemeenten.

Sander geeft in  het verhaal argumenten en die zou ik graag samenvatten, maar sorry, ‘kan er echt geen soep van koken, dus daarom hier maar een quote:

De wereld rondom open source en open standaarden (OSOSS) is in beweging. In een vorige bijdrage schreef ik al dat het onderwerp ‘open source’ steeds meer een bedrijfsafweging wordt. Dan gaat het niet meer over open vs. gesloten, maar over de keuze voor een concreet product. De keuze voor open source ‘producten’ wordt voor overheden dagelijks onderwerp van afweging. Deze beweging is op dit moment niet zozeer ingegeven door het actieplan NOiV, maar meer door de economisch moeilijke tijden waar we doorheen moeten. En ja, daarin spelen de kostenoverwegingen – terecht of niet- een prominente rol. Gelukkig worden meestal alle kosten meegenomen in de afweging, niet alleen de aanschaf zelf. De functionaliteiten van de producten zelf zijn vooral veel meer in beeld gekomen, zodat je duidelijke keuzes kunt maken. Programmabureau NOiV heeft hier een duidelijke rol in gespeeld.

De marktpartijen rondom open source hebben zich ook geprofessionaliseerd. Afhankelijk van het segment kun je zo nu en dan al stellen dat er een gelijk speelveld is. Het is nu aan alle leveranciers de opdracht om de business modellen van closed source en open source goed op elkaar aan te laten sluiten. Beide modellen zullen blijven, de periode van alleen elkaar bevechten moet voorbij zijn.                   (Licentie Creative Commons)

Waar gaat het mis?

Het gaat al mis bij de veronderstelling dat er open source producten zijn en gesloten source producten. Dat onderscheid deugt niet. Er is software die voor iedereen vrijelijk beschikbaar en inzichtelijk  is (vrije- of open source) en er is software die bedrijfsgeheim is (gesloten source). Als Microsoft zou besluiten de code van Windows onder een open source licentie beschikbaar te stellen, dan zou Windows voldoen aan de criteria van open source.

De overheid doet alsof zij gesloten of open software producten koopt, maar de overheid hoeft alleen maar te eisen dat de software, waarvoor zij ondersteuning wenst, onder een open source licentie beschikbaar is. De overheid stelt zich op als een afhankelijke muts, in plaats van als “de betaler, die bepaalt”.

En dat is jammer, want overheden en alle door hen betaalde en gesubsideeerde diensten zijn wereldwijd de grootste klanten van gesloten softwarebedrijven, denk aan onderwijs, politie,  cultuur, zorg- en welzijnsinstellingen en niet te vergeten de overheid zelf. Alleen al in Nederland gaat dat om honderdduizenden betalingen voor steeds weer hetzelfde product, zoals bijv. MS. Windows of MS Office. Het zijn dus vooral de overheden die deze sector in stand houden en vrijwel al dat geld verdwijnt naar de VS.

Maar goed.. het gaat niet om geld; het gaat in de eerste plaats vooral om het belang van vrije software.

Als de politie software gebruikt, dan moet zij kunnen weten wat deze software precies doet op hun systemen, datzelfde geldt voor defensie, veiligheidsdiensten, ziekenhuizen en andere instellingen waar veiligheid en privacy belangrijk is.

Op school leren kinderen tegenwoordig vooral werken met Microsoft producten; ze leren tekstverwerken, maar dat alleen binnen de context van Microsoft. Niet de vaardigheden staan centraal, maar het product. Kinderen wordt onthouden om te zien hoe het product wat ze elke dag gebruiken in elkaar zit. Je kunt kinderen meenemen naar een kaasboerderij en dan zien ze hoe kaas wordt gemaakt. Bij Microsoft slaan ze deur dicht als kinderen willen weten hoe de software die ze elke dag gebruiken in elkaar zit, zodat ze snappen hoe een computer werkt.

Vrije software is van en voor mensen. Het wordt wereldwijd in samenwerking ontwikkeld en je kunt er niet aan voorbij, dat open source uiteindelijk gesloten source software onder de voet zal lopen. “The wisdom of the crowd”  is nu eenmaal groter dan die van welk bedrijf dan ook.

Vrije software heeft dus een belangrijke rol in een zichzelf respecterende democratische, sociale en lerende rechtsstaat.  Nu zou ik heel graag eens een positief argument willen horen van de overheid om gesloten source software te verkiezen boven open source, maar aangezien die er niet zijn, komt men altijd aanzetten met negatieve argumenten, zoals:

Gebrek aan functionaliteit? Kan zijn, maar dan kun je aan leveranciers nog steeds de eis stellen dat de software binnen bepaalde tijd en open source en functioneel moet zijn of je slaat als gemeenten de handen ineen om de functionaliteit zelf te (laten) ontwikkelen.

Aansprakelijkheid? Is Microsoft ooit met succes aansprakelijk gesteld voor fouten in de software, die bijvoorbeeld Ministeries, gemeenten, scholen voor bepaalde tijd lam hebben gelegd? Ik denk het niet.. Microsoft sluit dat soort zaken allemaal uit in de overeenkomsten. Ook bij open source kun je niemand aansprakelijk stellen, maar dan ben je in ieder geval zelf ook deel van en verantwoordelijk voor het probleem.

Afhankelijkheid van applicaties? Ja, veel applicaties werken alleen op Windows software, maar dat is dus een kwestie van je opstellen als inkoper/betaler en eisen dat de software binnen bepaalde tijd op vrije systemen, zoals Gnu/Linux werkt.

Conversie? Ja, er zal ongetwijfeld eens iets mis gaan, maar het meeste gaat prima en de rest is te herstellen. Dat probleem lost zich op als je open standaarden gebruikt en dat doet open source software.

Verder nog iets??

Het Parlement heeft al jaren gelden geëist dat de overheid over moet naar open source software, maar er komt niks van terecht en zelfs die eis wordt onder druk van de uitvoerders steeds meer afgezwakt.  Dat ligt niet aan open source; dat ligt aan de uitvoerders binnen de overheid, die verzuimen om die eis neer te leggen bij bedrijven. Vergeet niet dat de uitvoerders bij de overheid  in nauw contact staan met de lobbyisten van de gesloten source software bedrijven. Ze worden geregeld uitgenodigd voor “interessante”bijeenkomsten, feestjes en zo meer en daar wordt hun verteld dat open source toch echt nog niet volwassen is of een van de andere hierboven genoemde argumenten.. Anderzijds worden grote bedrijven uitgenodigd om deel te nemen aan werkgroepen e.d. die zich bezig houden met het vormen van nieuw beleid en dat is waarom we dezelfde negatieve argumenten steeds weer tegenkomen en de positieve argumenten onder tafel worden geveegd. Hierdoor begrijpt de samenleving voor een groot deel ook niet wat het belang is van vrije- en open source software en staat men bij wijze van spreken nog niet met hooivorken op het Binnenhof.

Het falen van het Nederlandse open standaarden- en open source beleid is dus wat mij betreft niet voor een groot deel te danken aan de vrije en open source wereld zelf.” , zoals Jan Stedehouder stelt, in een als prikkelende inleiding bedoelde aanzet  tot het open source debat op Software Freedom Day. Dat debat kon niet doorgaan, maar op het Internet gaat het debat gelukkig altijd door en met deze blogpost, sluit ik mij graag aan in de discussie, na en met onderschrijving van de  reactie van Arjen Kamphuis

Graag zou ik dan ook de discussie verder voeren over deze stelling:

Het falen van het Nederlandse open standaarden- en open source beleid ligt voor een groot deel aan de overheid zelf en dat gaat ten koste van de samenleving!

Een aantal scholen in Amsterdam heeft gekozen voor open source software,

Als voordelen noemen ze flexibiliteit, vrijheid en kostenbesparing. Dat is allemaal waar, maar toch draait het in dit verhaal vooral om de voordelen voor de scholen zelf en niet die van de leerlingen. In India zien ze dat anders. In het kader van een Nationale Conferentie over onderwijs en vrije software hebben ze daar de volgende verklaring opgesteld:

The Role of ICT and Education in Social Inclusion

Information & Communication Technology (ICT) is one of the most powerful technologies ever developed by humankind. It has drastically changed the way we do things, the way we communicate and even the way we think. Education is one of the spheres of human activity that is being strongly influenced by ICT.

Time has come to make things go the other way around and make good education influence the world of ICT. This because, while the teaching of ICT has been incorporated at the school-level and ICT itself is being used in the classroom and outside for teaching and learning more effectively, access to ICT is not universal due to various reasons, generally falling under “digital exclusion”.

Digital exclusion (the exclusion of large masses of human beings from the benefits of ICT) is an effect of the current economical system, but has many concurrent causes:

• the lack or poor quality of education in the field of IT in both “developed” as well as “developing” countries. There is lot of ICT technical training, in particular there is strong pression and funding from big US charities, for proprietary software solutions. What is lacking is general-purpose and senseful education on IT
• the lack of bandwith or even Internet connectivity in many areas of the world, in particular in developing and emerging economies, but also in many rural areas of developed countries, with an “horizontal” effect typical of most outcomes of globalization (dividing human beings in classes that are transversal to countries, and coupled by income)
• the cost of hardware which, even if declining, is still a barrier for many people
• the obscurity and the high cost of proprietary software stopping people and especially students to learn how things work, software in particular. The right to use, know, change and share technical knowledge about modern artefacts is an essential human right in knowledge societies.
• the lack of translation of software and education resources in languages other than English, excluding all people in the world that do not receive the needed education in languages other then their local ones.

Why is Software Freedom a necessity and not a choice?

Proprietary software does not allow community participation in shaping the ICT to be used for education, and is not suitable for education since such solutions treat students as consumers. The Free software community (sometimes called free and open source software community) on the other hand produced the GNU/Linux operating system and a comprehensive stack of collaborative workspaces that enabled students to really learn ICT during the last 25 years. Most of the free software workspaces are made accessible for speakers of all languages of the world, including physically challenged students. The software freedom granted to the people (1. to use the software for any purpose; 2. to study how it works; 3. to modify it and 4. to distribute the modified software) is unquestionably the core source of the free software revolution that is being witnessed. Any software that grants these four freedoms is called Free Software. These freedoms are essential for students to learn how things work, and to share their experience, knowledge and collaborate without “legal fences”.

The software freedom makes it eminently suitable for any purpose, especially for education. The software used in education has to be freely available and accessible to all because education has to be universal. Moreover, the software has to be available in the language used by the community in that part of the world, for small the community may be. This is normally not possible with proprietary software because some communities are too small to satisfy the commercial interests of the company, plus because the main interest of globalized corporation is to “standardize” software solutions as well as human beings.

But the situation is different with Free Software. Since the source code is available for study and modification by anyone, students of computer science and software engineering are able to see code written by master programmers and learn from them, just as students of literature learn from works of great writers, or students of art or cinema learn from the works of great artists and movie makers. This is obviously not possible with proprietary software.

Any community that has people with reasonable software skills can customise the interface to show the menu and other items in their own language. They can also create fonts for the language if they are not available. And they can localise applications to suit their culture and environment.

Finally, the students who have computers in their homes can use the same software they use in their educational institutions without either breaking the law and using illegal software, or spending a lot of money to buy the same software.

Thus, Free Software is undeniably ideal for use in all educational institutions at all levels; for primary, secondary or higher education. Proprietary software keeps people divided and helpless, while Free Software empowers them. Furthermore, teachers using participatory pedagogies can use free software to nurture the much needed creativity and encourage students to critically think and reason with their minds, instead of becoming consumers of software “products” packaged by corporations, together with their “consumer ideology”.

It is important for the graduating students to become entrepreneurs or join the various agencies for employment. Considering this requirement it is essential that the syllabus in educational institutions focuses on skills and does not include any specific branded applications. Therefore, the syllabus should be neutral and not mention any particular brand.

Just as the software requires to be free, it is essential that learning and teaching resources including documentation, books, journals, and other media be released with a license (such as Creative Commons Attribution Share Alike) which grants similar freedoms for other resources. All these resources must also be encoded in an open standard so that the exchanged documents are decodable in all platforms ensuring interoperability.

Therefore

considering all the reasons mentioned above, we, the undersigned, call on all educational institutions, policy makers, students and teachers from all corners of the world to start fighting digital exclusion by:

• discarding all proprietary software in favor of the exclusive use of Free Software
• sharing knowledge at all levels with their friends and colleagues
• teaching everybody that education and freedom to participate at all levels are basic needs and rights of all human beings
• asking the State for quality education in ICT and beyond

Content is available under GNU Free Documentation License 1.3.

De verklaring is al door diverse vertegenwoordigers van scholen in- en buiten India ondertekend. Maar wat opvalt is dat in dit manifest de student centraal staat en niet de school.

Een aantal belangrijke punten:

• Gesloten software is ongeschikt voor gebruik in het onderwijs omdat het studenten als consumenten behandelt in plaats van deelnemers aan een gemeenschap.
• De vier vrijheden die vrije software garandeert, ziijn essentieel om te leren hoe dingen werken, kennis te delen en samen te werken zonder legale belemmeringen.
• Software, die gebruikt wordt binnen het onderwijs moet beschikbaar zijn voor iedereen en dus universeel en bij voorkeur in ieders eigen taal.
• Het beschikbaar zijn van de software code stimuleert studenten om te leren en zelf met software ontwikkeling aan de slag te gaan.
• Door gebruik te maken van vrije software, kunnen alle studenten ook thuis beschikken over dezelfde software, zonder kosten of zonder de wet te overtreden.
• Ook het onderwijsmateriaal moet zoveel mogelijk onder een vrije licentie en onder open standaaarden beschikbaar zijn opdat het gedeeld en uitgewisseld kan worden.

Op Twitter is elke dinsdag tussen 12.00 en 14.00 uur discussie over het onderwijs en Internet onder de hashtag #netwijs Ik zag dat het vandaag over de stelling ging: in het onderwijs moet meer gratis software gebruikt worden. Vrij en open source software is gratis, maar de waarde ervan is niet in geld uit te drukken. Bij vrije software draait het om de mogelijkheden tot leren, delen en samenwerken. Door dit niet te erkennen en te volharden in het “gemak” van het gebruik van gesloten software, zoals die van Microsoft  en Apple, behandelt de school, de student als consument en worden Nederlandse studenten wereldwijd op achterstand gezet.

Graag bij deze dan ook mijn bijdrage aan de #netwijs discussie, waarvoor ik helaas toch iets meer dan 140 tekens nodig had..

Voor wie meer wil weten over Vrije Software: In het kader van Software Freedom Day, wordt er  vrijdag een bijeenkomst gehouden in Amsterdam en zaterdag eentje  in Den Haag.

Ja hoor, je kon er op wachten, dit initiatief van “slimmerikken” die geld ruiken aan de veiligheidshype. Safecity noemen ze het.. Het is de bedoeling dat wij allemaal op straat “onveilige situaties” gaan filmen, die filmpjes opsturen naar Safecity en dat gemeenten zich a € 900,– per maand gaan abonneren op de site, zodat ze de video’s kunnen bekijken.

Er zijn ongeveer 600 gemeenten in Nederland, dus effe rekenen:  600 x € 900 =  € 540.000, per maand… Maar dan zijn we er nog niet want daar komen dan nog de applicaties bij voor de hulpdiensten en de kosten daarvan worden voor een gemeente van 100.000 inwoners geschat op € 700,– per maand…  Kassa!

Oh ja, ik vergeet nog, dat er dan per gemeente 5 ambtenaren naar de filmpjes mogen loeren (meer kost meer) en die tijd moet je natuurlijk ook meerekenen.  De politie heeft nu al geen tijd om achter veel zaken aan te gaan, dus dat zal alleen maar erger worden, maar dan maar wat meer politie erbij.

Eerlijk gezegd, dacht/hoopte  ik eerst nog even dat het een grap moest zijn, maar de domeinnaam staat geregistreerd op naam van Respond BV , een bedrijf wat software ontwikkeld voor inzet bij calamiteiten en ook workshops geeft en o.a. samenwerkt met de Haagse Hoge School.

En jij? Vroeger was je een held als je er iets van zei als je iets zag gebeuren wat niet in de haak was; straks als je je filmpje naar Safecity upload? Ondertussen zakken wij af naar Oostduitse toestanden, waar niemand elkaar meer vertrouwde en naar een “Big Brother is Watching You” samenleving. En ik? Ik vind het eng, maar dat terzijde..

Ik zag vanavond een stukje bij Radar over de glasvezelaanbiedingen van KPN. Het bleek dat KPN aanbiedingen doet, die het bedrijf helemaal niet waar kan maken. Mensen krijgen langzamere verbindingen en  hogere rekeningen dan afgesproken en nou ja.. de gebruikelijke ellende, die we tegenwoordig hebben met wat vroeger nutsbedrijven waren.

Een advocaat gaf commentaar bij Radar. Hij concludeerde diverse malen dat mensen goede reden hadden om een rechtszaak tegen KPN aan te spannen. Dat mag dan zo zijn, maar hij gaat daarbij voorbij aan hoeveel geld, moeite en energie het kost om rechtszaken aan te spannen. Logisch ook, want veel van dat geld gaat naar de advocaten.

De meeste mensen blijven dan ook maar bellen, mailen en schrijven naar  bedrijven als KPN. Op mails en brieven krijgen ze  geen antwoord en de kosten van bellen moeten ze zelf betalen. Op dit moment zijn al onze medewerkers in gesprek..  een ogenblik geduld aub..

Ik heb geen geduld meer. Doe zelf maar eens iets Staat! Jullie zijn toch onze vertegenwoordigers? Jullie horen ons te beschermen tegen bedrijven die misbruik maken van ons en die wetten overtreden. Jullie hebben die wetten zelf vastgesteld en wat hebben wij eraan als jullie die niet handhaven? Dat doen jullie toch ook als wij een keertje te snel rijden?

KPN noemt zichzelf notabene Koninklijke KPN! Mag ik vragen wat er Koninklijk aan is?

Duidelijk en interessant verhaal van Willem Middelkoop, al gehouden op een op 26 mei door Fictional Truth georganiseerde avond, wat gaat over ons geldsysteem en de huidige kredietcrisis. Hij gaat in op de oorzaken, zoals heel goed uitgelegd in de de documentaire “Money as Debt” met Ned. ondertitels), waarom hij goud koopt en verkoopt, waarom we zoveel oorlogen hebben, maar ook op dat op scholen dit soort dingen niet wordt geleerd, waarom journalisten het ons niet uitleggen. Verder komen  alternatieve geldsystemen, zoals Lets voorbij.  Willem Middelkoop leest zelf geen kranten meer, maar haalt zijn informatie uit zijn netwerk en van sites als  Gata en Drudgereport.

De vraag blijft, wat is de oplossing? Middelkoop hoopt wel dat het systeem wat we nu hebben in stand kan blijven, maar ik vraag me af of hij dat zelf nog wel gelooft.. Wat denk jij?

Boeken die hij in de opnames aanbeveelt:

• Confessions of an Economic Hit Man
• The Creature from Jekyll Island: A Second Look at the Federal Reserve

Gisteren werd Julian Assange, het gezicht van klokkenluiderssite  Wikileaks beschuldigd van verkrachting in Zweden.  Hij zou maar liefst twee vrouwen in een week verkracht hebben en er was een arrestatiebevel  tegen hem afgegeven.

Oorspronkelijk verscheen het bericht in een Zweedse tabloid en natuurlijk verspreidde het bericht zich als een lopend vuur over Twtter, kranten en TV, Maar in de loop van de dag werden het arrestatiebevel en de beschuldiging van verkrachting  ineens ingetrokken..

Wikileaks staat de laatste tijd ontzettend in de belangstelling, o.a. vanwege het lekken van the collateral murder video en de Afghanistan documenten. Niemand weet precies hoe Wikileaks werkt en wie of hoeveel mensen eraan meewerken; Julian Assange dient als de kop van jut, maar hij is zeker niet in zijn eentje Wikileaks.

Wat ik wel weet is dat het slimme mensen zijn, die weten wat ze doen en die ook weten hoe overheden mensen soms mensen proberen te dwingen tot het geven van informatie. Wikileaks heeft waarschijnlijk daarom een tijdje geleden een encrypted (sterk beveiligd) en enorm groot bestand online gezet, wat ze “insurance” hebben genoemd. Iedereen kan het bestand downloaden, maar niemand kan het lezen, tot Wikileaks het wachtwoord geeft.

Tot die tijd kunnen overheden en anderen, die dat gelek niet uit komt natuurlijk wel proberen om Wikileaks een slechte naam te bezorgen. Het is nogal wat om beschuldigd te worden van verkrachting. Al is de beschuldiging weer ingetrokken, toch is de naam van Julian beschadigd.  Ook wordt Wikileaks er door het Pentagon van beschuldigd dat het levens van Afghanen in gevaar brengt door het vrijgeven van documenten, waarin namen van mensen staan die samenwerken met de bezetters. Wikileaks heeft het Pentagon de kans gegeven om de documenten te screenen, maar die heeft dat geweigerd (voor meer info hierover, zie de links onder dit artikel).

Goed, niet iedereen is dus blij met Wikileaks. Ik wel. In een tijd waarin we oorlogen voeren op grond van leugens en waarin in het diepste geheim verdragen, zoals Acta worden voorbereid, die onze burgerrechten aantasten en waarin, zoals ik deze week al schreef, eigenlijk geen sprake  is van een democratie,  hebben we dappere initiatieven als Wikileaks, hard nodig.

Ik hoop dat meer mensen zich dit gaan realiseren. Wikileaks is er voor ons en doet wat overheden eigenlijk zouden moeten doen, namelijk openheid geven over wat ze doen met het geld wat wij aan ze betalen. Meer transparantie zorgt voor minder kans op corruptie, meer democratie en betere overheden.

Tot slot nog wat informatieve links:

Wikileaks Lawyer says Pentagon given acces to unpublished files

Why won’t the Pentagon help Wikileaks redact documents?

Wikileaks and the pursuit of Truth – Knowledge takes over in 2010

Wikileaks Afghan War Diary with the Insurance File

Wired on the Insurance File

Julian Assange wins Sam Adams Award for Integrity

(Sam Adams Award – Wikipedia)

Op de site van Vrij Nederland las ik dit artikel. Je kunt het het beste zelf even lezen, maar voor wie daar geen zin in heeft, zal ik het even kort proberen samen te vatten.

De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) doet onder leiding van Pieter Winsemius onderzoek naar de kloof tussen burger en overheid. Zij komt tot de conclusie dat er in Nederland vier groepen burgers te onderscheiden zijn:

1. De hoogopgeleide burger, die braaf de Volkskrant en het NRC leest, lid is van een omroep en boodschappen haalt bij Albert Heijn en niet bij de Lidl. Zij voelen zich nog aangesproken door de gevestigde politiek en de landelijke partijen rekruteren actieve leden nog vrijwel alleen uit deze groep.
2. De volgzame burgers; de wat oudere, van nature gezagsgetrouwe plattelander die vroeger meestal op het CDA stemde, maar voor wie dat nu niet meer vanzelfsprekend meer is. Zij kunnen het tempo van de modernisering niet meer bijbenen en haken af.
3. De overvraagden, de lageropgeleiden in steden, die het gevoel hebben dat ze niet meer kunnen voldoen aan de eisen die aan hen worden gesteld. Ze zitten klem tussen een kosmopolitische elite die op hen neerkijkt en de migranten die naar hun idee te veel aandacht krijgen. Dit is de groep waaruit eerst de LPF en nu de PVV een groot deel van zijn aanhang rekruteert.
4. De pragmatische burgers. Mensen die op het eerste gezicht niets te klagen hebben, maar  belangstelling voor de traditionele politiek verloren hebben. Ze maken zich hoogstens nog druk over hun parkeervergunning die niet wordt verlengd of de sluitingstijd van de cafés in hun buurt. Als ze problemen hebben, zoeken ze zelf wel naar een oplossing. Facebook en Twitter zijn voor hen veel belangrijker dan de PvdA en GroenLinks. Het is deze groep die wel eens de toekomst van het land zou kunnen bepalen.

Alleen de eerste twee groepen zijn  volgens Winsemius nog een beetje bij de les. Maar uit onderzoek van het bureau Motivaction blijkt de groep plichtsgetrouwe en verantwoordelijke burgers, waar iedere minister van droomt,  eigenlijk alleen nog onder de oudere genaratie voor te komen. Onder de jongste generatie vormden de pragmatici en overvraagden met elk veertig procent veruit de grootste groepen. Kortom: als je niet oppast, is de toekomst aan degenen die op de gevestigde politiek zijn afgeknapt. Winsemius noemt dit vanuit democratisch oogpunt een nachtmerrie.

Tot zover de samenvatting. Nu de analyse en dat is een stuk lastiger..

Ten eerste valt het mij op dat de overheid blijkbaar helemaal niet op democratie zit te wachten. Democratie betekent letterlijk “heerschappij door het Volk” en in Nederland is om praktische redenen gekozen voor een representatieve democratie, waarbij de volksvertegenwoordigers geacht worden ons te vertegenwoordigen.  Maar uit de  omschrijving van de doelgroepen blijkt dat de overheid eigenlijk vooral over ons wil heersen en dat wij geacht worden braaf en volgzaam achter ze aan te hobbelen.

De overheid stelt in dit onderzoek vooral zichzelf centraal, in plaats van ons, die zij horen te dienen. Zij doet alsof wij het probleem zijn en niet zij.

Ik pas ook in geen enkele groep en ik denk dat er veel meer zijn, die dat ook hebben. Zo ben ik redelijk hoog opgeleid, maar lees ik bewust amper kranten meer, heb ik mijn lidmaatschap van de omroep opgezegd, ben ik geen lid van een politieke partij en doe ik de meeste boodschappen bij de Lidl. Het Internet is voor mij belangrijker dan politieke partijen  en ook dan de televisie of de krant. Ik geloof dat  het delen van kennis en ervaring met iedereen en alles enorm wordt belemmerd door het toekennen van monopolies aan bedrijven, in de vorm van patenten, zoals de overheid doet.

Via Internet ben ik er namelijk achter gekomen dat de overheid vaak tegen ons liegt en dat de overheid en onze wetgeving sterk beinvloed wordt door lobby’s van multinationals  en over dat soort dingen lees of hoor je meestal weinig in de traditionele media. Ik had ook liever gehad dat de media gewoon hun werk deden, want eerlijk gezegd kost het best veel tijd om het zelf uit te zoeken. Maar helaas..

Gelukkig ben ik niet alleen, al voelt dat soms wel zo. Maar kijk maar eens naar Wikileaks en Techdirt of in Nederland naar Bits of Freedom en naar de Internationale Piraten Partij beweging. Steeds meer mensen ontdekken dat de overheid niet voor ons werkt, maar vooral voor “big business”. Ik weet niet eens of dat bewust is of onbewust, maar als het onbewust is, dan is het tijd om wakker te worden overheid en als het bewust is, dan is het tijd om ermee te stoppen.

Ga je nieuw beleid ontwikkelen, dan doe je dat niet meer met bedrijven die je uitnodigen voor allerlei gezellige feestjes, congressen, seminars en reisjes, maar eerst en vooral met de mensen waarvoor je aan het werk bent en die jou gekozen hebben.

Voor een democratie hebben we echt veel meer nodig dan het eens in de vier jaar een hokje roodkleuren en het goede nieuws is, dat het Internet dat ook mogelijk maakt. Kortom, overheid doe er wat mee en houd op ons in hokjes te stoppen en ons als vijand te zien.. Ga vooral niet het Internet censureren want die strijd kun je niet winnen en daarmee vervreemd je ons nog meer van jou. Luister naar ons en werk voor ons, zoals dat bedoeld is in een democratie.

Tenslotte; een Eye-opener als je wilt weten hoe bijvoorbeeld de oorlogsindustrie werkt, kijk dan eens de documentaire: Why We Fight.

Het was te verwachten. De lastercampagne tegen Wikileaks is begonnen en zelfs Reporters Without Borders en Sargasso doen eraan mee. Een beschamende vertoning.  Wikileaks doet niks neer of minder dan het online zetten van naar haar gelekte documenten en als de zichzelf journalist noemende “professionals” hun werk hadden gedaan, hadden we Wikileaks niet nodig gehad.

De journalistiek is er o.a. om de overheid in de gaten te houden, maar faalt daarin al jaren jammerlijk en daardoor steunen en voeren we nu oorlogen onder valse voorwendselen. Vanavond zag ik in het journaal ook weer een item over Wikileaks en daarin werd doodleuk gesteld dat Wikileaks als een bedreiging wordt beschouwd voor de veiligheid van de VS. Zonder enige kritische noot, zonder enige waardering voor al het materiaal wat Wikileaks gratis levert aan de “onafhankelijke pers”.

Duik er eens in, zou ik zeggen. Dat is jullie werk. Ik heb zelfs nog niet één naam van een Afghaan zien opduiken die in gevaar zou zijn gebracht door de gepubliceerde documenten. Ook heb ik nog nergens een deugdelijke analyse gezien van zelfs maar een deel van de documenten. En dan nu, meegaan in het zwart maken van Wikileaks!. Blame the messenger..

Ga je schamen onafhankelijke pers of geef anders maar gewoon toe dat je helemaal niet meer onafhankelijk bent en dat we Wikileaks meer dan ooit nodig hebben.

Update: gave stickers die de inhoud van deze blogpost onderstrepen: