Als er een feestdag is, waar ik totaal niks mee heb, dan is het wel Valentijnsdag.  Het mag dan ook een wonder heten dat ik er vandaag toch over blog. Valentijnsdag is typisch zo’n dag die draait om commercie; Mistroostig, dat is het beeld wat ik krijg bij deze dag.

Maar goed; The Free Software Foundation Europe (FSFE) zet deze dag in een ander perspectief en voert campagne om onze liefde voor vrije software (sommigen noemen het liever open source) te verspreiden en daar help ik ze graag bij.

Waarom?

De meeste mensen zitten tegenwoordig in een virtuele gevangenis, namelijk in die van hun computer. Een steeds groter deel van ons leven vindt online plaats of we dat nu leuk vinden of niet. De cipier van de computer bepaalt wat jij wel of niet mag doen met of op jouw computer.  Die cipiers heten meestal Microsoft of Apple.

Deze cipiers houden in de gaten wat jij doet op het Internet of op je computer. Niet omdat je straf hebt, maar om te voorkomen dat je iets illegaals zou kunnen doen.  De meeste mensen zouden moord en brand schreeuwen als ze in hun echte leven zo zouden worden bewaakt en achtervolgd, maar in het virtuele leven klikken de mensen braaf op ja en amen, alleen maar om hun computer te mogen gebruiken.

Vrije software mensen doen daar niet aan mee. Zij gebruiken software waarvan de broncode voor iedereen vrij beschikbaar is, zodat gecontroleerd kan worden of de software je niet bespioneert.  Met vrije software ben je baas over je eigen computer, ook al snap je er verder zelf niks van.

Het is logisch dat de gesloten software wereld (Windows, Mac, Adobe, etc) daar niet blij mee is en zij doen er dan ook alles aan om vrije software in een kwaad daglicht te stellen. Het zou moeilijk zijn, zeker niet geschikt voor beginners of onveilig. Het verspreiden van FUD, noemen wij dat (Fear, Uncertainty and Doubt).

In de praktijk is het gewoon software om je computer mee te bedienen; het verschil is dat de broncode (het recept) voor iedereen beschikbaar is.  In de praktijk is een vrij systeem zoals bijvoorbeeld Ubuntu Linux veel simpeler te bedienen dan Windows, alleen al omdat je geen virus- en spyware scanners hoeft te gebruiken en je nieuwe software niet hoeft op te sporen via het Internet.

Eigenlijk zijn Windows en Mac hetzelfde als Valentijnsdag; een marketing hype, waar mensen in gaan geloven als ze het maar vaak genoeg wordt verteld of als het maar flitsend wordt gebracht.

Vrije software wordt gemaakt door en voor mensen en marketing komt er niet aan te pas. De gebruikers promoten het zelf wel omdat ze er blij mee zijn, ze hun vrijheid krijgen, alles kunnen doen met hun computer en ze waardering hebben voor alle mensen die meewerken aan de ontwikkeling. Zo gebruiken al steeds meer mensen Firefox in plaats van Internet Explorer en Open Office in plaats van MSOffice.

Daarom doe ik dit jaar graag mee aan Valentijnsdag en ik hoop jullie ook.

Ijs en weder dienende, streamen we morgen “The Free Culture Conference” live naar Second Life.  Dat evenement vindt plaats in Washington DC en Jonathan Zittrain is de keynote speaker. Op zich is live streamen naar Second Life niet zo bijzonder, maar wij willen het graag doen in een vrij video formaat – ogg– en dat is voor zover wij weten nog niet vertoond.  We staan dan ook nergens voor in, maar doen ons best.

Om dit evenement samen te kunnen volgen,  is er een speciale bioscoop gemaakt, door Deruub Pastorelli:

Het volledige progamma staat hier online:  en de Keynote speaker is Jonathan Zittrain, professor op Harvard en o.a. schrijver van het boek: The Future of The Internet and How to Stop it.

De streams zijn natuurlijk ook via de website te volgen, maar wij zouden het gezellig vinden als je bij ons in de bioscoop komt kijken.  Het evenement begint zo ongeveer rond 15.00 uur.

De documentaire “The Revolution will be Animated” van Marine Lormant Sebag gaat vooral over Nina Paley en haar film “Sita Sings The Blues“. Nina legt uit dat de copyright problemen, waarmee ze bij het maken van haar film te maken had, ervoor hebben gezorgd dat Sita Sings the Blues nu onder een Creative Commons licentie is uitgebracht en zij nu een voorvechtster is  van vrije cultuur.  Nina stelt dat het wettelijke copyright eigenlijk schadelijk is voor de kunst en cultuur in het algemeen.

Ook legt ze uit waarom ze bewust heeft gekozen voor de Copyleft licentie van Creative Commons, namelijk Share-a-like / Gelijk Delen en hoe ze er toch in slaagt om geld met de film te verdienen. Leuke documentaire en als je Sita Sings the Blues nog niet gezien hebt, dan is die zeker ook een aanrader!

Afgelopen vrijdag luisterde ik, onderweg in de auto toevallig  even naar Radio Online.  Daarin hadden ze het over het ernstige lek in Internet Explorer, wat er voor zorgde dat o.a. Google kon worden gehacked en er bedrijfsgeheimen bij diverse grote bedrijven zijn gestolen.

Door de ernst van dit lek waarschuwden diverse overheden, waaronder Duitsland en Frankrijk  tegen het gebruik van Internet Explorer en adviseerden de browser te vervangen door bijvoorbeeld Firefox of Chrome.  In Nederland hebben we een officiele Waarschuwingsdienst van de overheid, die zou moeten waarschuwen bij gevaren op het Internet. Toch deed de waarschuwingsdienst dat niet; sterker nog, het lek werd in eerste instantie niet eens gemeld.

Tot mijn stomme verbazing zei woordvoerder Ella Broos van de waarschuwingsdienst  in de uitzending met droge ogen, dat ze niet hadden gewaarschuwd omdat ze paniek wilden voorkomen.  Ze hebben pas aan de bel getrokken toen Microsoft een patch voor het lek uitbracht en dat doen ze volgens mw. Broos altijd zo.  Ook werd geen advies gegeven om een andere browser te gebruiken omdat dat veel te moeilijk zou zijn voor de gemiddelde computergebruiker in Nederland en de paniek dan nog groter zou worden.

De waarschuwingsdienst is dus  zoiets als een dokter die je niet verteld dat je ziek bent als er nog geen genezing voor je kwaal is en ook maar verzwijgt dat je beter je eetgewoonten kunt aanpassen omdat hij denkt dat te ingewikkeld voor je is.  Of zou hier toch wat anders aan de hand zijn?

Je kunt de wonderbaarlijke uitzending hier nog terug luisteren.

In mijn laatste bericht, had ik het over het overlijden van Wilco en nog steeds komen daar reacties binnen, ook van Wilco’s familie;  hoe moeilijk moet dit voor hen zijn.

Het gemis is hetzelfde, maar toch is het anders dan wanneer je iemand kwijt raakt door ziekte of een ongeluk. Bij zelfmoord ga je je toch afvragen of jij  iets had kunnen doen. Ik wel, ten minste. Er waren zoveel mensen bij Wilco’s afscheid, meer dan 200 en veel van die mensen hielden van hem, maar niemand had dit volgens mij  zien aankomen.

Wilco was iemand die graag anderen hielp, maar anderen niet tot last kon zijn. Ik weet nog dat ik hem in Arnhem een keer naar de dokter en rechtstreeks door naar het ziekenhuis heb gesleept, toen hij dacht keelontsteking te hebben, maar uiteindelijk een abces in zijn keel bleek te hebben, waardoor hij bijna stikte en amper meer kon praten.

Later maakten we daar nog wel grapjes over omdat het natuurlijk net onder een wedstrijd van het Nederlands elftal op het WK-voetbal was, waar we met een groepje gezellig naar zaten te kijken.

En wat ik zeker weet, is dat veel van Wilco’s vrienden en familie hem graag hadden geholpen, als ze het maar hadden geweten. Daar moest ik ook aan denken toen ik een  paar dagen geleden kwam via Twitter terecht kwam op de website “Durf te vragen“.

Kon Wilco ons nog maar vragen..  Maar durf ik te vragen, durf jij te vragen? We leven tegenwoordig in zo’n indivualistische wereld, waar iedereen zijn/haar eigen weg gaat, op eigen benen wil staan en druk, druk, druk is en vergeten misschien dat dingen samen vaak beter gaan.

Vanmiddag belde Richard,  een ex-huisgenoot en lieve vriend: ” Hoi, zit jij? Ik: “Nee, ik sta net op”. “Nou, ga dan maar weer even zitten”. Ik: “grapje zeker?”.. “Nee, echt.. ga nu maar ff zitten”.

Ok dan, ik zit..

“’t is die jongen.. Wilco; “hij is dood, hij heeft zich opgehangen”.

“Nee, nee.. niet waar.. dat is toch niet zo..” ” Ja ja , zondag al; ze hebben hem gisteren gevonden.”

Wat moet ik zeggen.. wat kan ik zeggen.. Ik wou alleen dat het niet zo was..

Laatst had ik het hier al eens over Institutionele Corruptie. Een mooi voorbeeld daarvan is de totstandkoming van de ACTA. ACTA staat voor Anti Counterfeiting Trade Agreement en hierover wordt al jaren in diepste geheim op wereldwijde schaal overleg gevoerd.  Oorspronkelijk ging het dus om namaakgoederen, maar inmiddels lijken copyright en regulering van het Internet de belangrijkste onderwerpen van de ACTA te zijn, als we de uitgelekte informatie tenminste mogen geloven.

Het vervelende is dat de belanghebbende industrieën wel uitgebreid bij de geheime besprekingen worden betrokken, maar dat de Internet gebruikers er amper aan te pas komen. Voorstellen die waarschijnlijk gedaan zullen worden zijn het afsluiten van mensen die meer dan 3 x iets “illegaal” van het Internet downloaden en het leggen van de controle hiervan bij de internetprovider.  De providers worden dus de politie van het Internet en moeten  hun klanten gaan bespioneren en bij overtreding afsluiten van het Internet. Logisch dat ook de providers zelf hier niks voor voelen.

Gelukkig komt er op het Internet wel steeds meer commentaar op de ACTA en in Nederland doet Bits of Freedom nu samen met Vrijschrift deze oproep aan Hirsch Ballin en Heemskerk om ervoor te zorgen dat de besprekingen over de ACTA stil worden gelegd, todat alle stukken openbaar zijn gemaakt. Op 16 december vergadert de Tweede Kamer Commissie voor Justitie over dit onderwerp.

Zou het niet mooi zijn als deze Commissie, voorafgaand aan de vergadering zich eens wat verder in het onderwerp zou verdiepen, door bijvoorbeeld dit artikel van David Bollier eens te lezen of deze presentatie van Lawrence Lessig eens te bekijken?

Het lijkt er op dat de de actie van Het Nieuwe Rijk tegen het opslaan van vingerafdrukken in ieder geval een deel van de reguliere pers heeft opgeschrikt. Zo schrijft Jan Staman, directeur van het Rathenau Instituut, vandaag op de opiniepagina van het NRC:  “De folder heeft iets bereikt wat instituten zoals het mijne al jaren met adviezen en rapporten proberen te bewerkstelligen.”

En in NRC-next vandaag  dit verhaal van Hanna Rennings-Kroze, een Poolse die 20 jaar geleden in Nederland is komen wonen, toen een land van vrije mensen, vrije economie en vrije politiek, zoals ze zelf schrijft.

Heden ten dage heeft zij een deja- vu gevoel vanwege de toenemende grip van de staat op de burger. Het verplichte legitimatiebewijs, nu zelfs met vingerafdrukken, het opslaan van telefoon- en internetverkeer, het EPD en het EKD, de OV-chipkaart en straks het rekeningrijden.

Als de Stasi, UB of Securitate ook maar een fractie van deze mogelijkheden hadden gehad, was oppositie onmogelijk geweest, zegt Hanna..  Dan was er geen onafhankelijke vakbond in Polen ontstaan, geen Fluwelen Revolutie in Tsjechoslowakije en geen val van de Berlijnse Muur want dan zat iedereen al lang in de gevangenis..

En dan nog deze column van Rob Wijnberg over de aangifte van Ank Bijleveld tegen het Nieuwe Rijk. Het kan niet op..

Ook HP de Tijd is wakker, met een goed verhaal van Bart de Koning, die onlangs de persoonsbewijzen van zijn opa en oma uit de oorlog terug vond, met vingerafdruk! Zie Privacyschending in Nederland; het gaat verder dan je denkt!

Opvallend ook dat Trouw, de Volkskrant, het Parool en de Telegraaf, eigenlijk alleen maar in negatieve zin aandacht besteden aan de actie. Veel mensen blijken volgens deze berichten  te denken dat de folder echt van de overheid afkomstig is.

Maar zoals Frits Abrahams op NRC zegt: “Een persiflage is geslaagd als je bij de eerste aanblik erin gelooft en pas na grondiger bestudering beseft dat je in de maling genomen wordt.”

Ik denk dan ook dat dat gerust meevalt, maar mocht het wel zo zijn dat mensen echt denken dat de overheid nummers in je arm komt tatoeëren, dan moet je je als overheid zijnde, toch zeker eens een keer achter de oren krabben, of niet dan?

Mijn achting voor de politiek is er vandaag niet op vooruit gegaan. Zo zag ik op Webwereld dit ongelooflijke filmpje van Staatssecretaris Frank Heemskerk (zie ook het artikel), waarin hij zegt,  niet te snappen waarom mensen zich toch zo druk maken over hun privacy als het om gedigitaliseerde zaken gaat, zoals het Electronische Patientendossier, de OV-chipkaart en het kilometerkastje van Camiel.

Hij komt met opmerkingen als: papieren dossiers die rondslingeren in ziekenhuis, kun je toch ook kopiëren en en dat je toch ook kunt reizen zonder je strippenkaart af te stempelen. Werkelijk waar… Hij wil graag een openbaar debat, maar wat moet je inbrengen tegen zoveel  naïviteit?

En dan kwam daar ook nog Femke Halsema bij, waar ik tot op heden nog een redelijk hoge pet van op had.  Ten eerste voert Groen Links actie voor de kilometerheffing.  Normaal gesproken heeft GL nog wel iets met privacy, maar als het milieu in het geding is, dan is dat kennelijk een andere zaak.  Nu  zie ik niet in wat de kilometerheffing met het milieu te maken heeft, maar GL denkt blijkbaar dat mensen straks massaal de auto laten staan als er een paar centen per kilometer moet worden betaald. Voor mij – en zo te zien sta ik daar niet alleen in –  doemt weer het zoveelste peperdure,  bureaucratische, fraudegevoelige en privacy bedreigende project op.

Als Groen Links iets aan het milieu wil doen,  voer dan actie voor gratis openbaar vervoer; dan zijn we meteen ook weer van die dure OV-chipkaart af en kan het bakje van Camiel in de kast blijven.

Maar alsof Femke het nog niet bont genoeg had gemaakt voor vandaag, Twitterde zij nog een duit in het zakje :

“Kroes krijgt ‘digitale agenda’, nog minder dan verwacht. JPdeMP heeft wel een (flinke) steek laten vallen! http://tinyurl.com/ylgugqe m”

Femke twittert nu sinds kort wel en dat met verve, maar verder schijnt ze nog weinig benul te hebben van het belang van ICT in onze samenleving.  Nou ja, als Neelie het straks maar wel snapt..

De petitie tegen het opslaan van vingerafdrukken is een groot succes.  Ruim 5000 mensen hebben binnen twee dagen getekend. De actie werd ook in diverse kranten en op tv genoemd. Opvallend dat de paar reacties op tv negatief waren, maar dat op Internet, zoals hier en hier vrijwel alleen maar  positieve reacties van mensen op deze actie zijn te vinden. Misschien ook niet zo gek, want als een tv-verslaggever je zo’n folder onder de neus duwt, kan ik me voorstellen dat de eerste reactie negatief is,  maar zodra je even verder kijkt wordt duidelijk waar het echt over gaat.

Pijnlijk duidelijk, blijkt ook weer eens de kloof tussen politiek en burgers. Veel mensen blijken zich ontzettend veel zorgen te maken over  vingerafdrukken in de database en over hun privacy in het algemeen. Maar de politiek doet net alsof hun neus bloedt en probeert de initatiefnemers in een kwaad daglicht te stellen en ze te vervolgen. Geen woord over de inhoud van de petitie; geen woord over de zorgen die mensen zich maken.

Hoe moet dit nu verder? Op Het Nieuwe Rijk en in een persbericht wordt Staatssecretaris Bijleveld nu uitgenodigd op op tv in discussie te gaan.  Benieuwd of ze hier op in zal gaan..