Uit een eerste ronde die door de Consumentenbond is gehouden, blijkt dat Ubuntu Linux is genomineerd voor de Topper Awards van 2009. Ubuntu moet het daarin opnemen tegen onder andere de iPhone, de Nintendo WII, de TomTom, die overigens ook op Linux draait en op het moment wordt aangevallen door Microsoft, vanwege vermeende schending van patenten en wonderwel ook tegen De Nederlandsche Bank en Wouter Bos, voor de afhandeling van de Icesafe Affaire.

Topper Flaters Awards zijn er ook; onder de genomineerden vooral banken (ABN/Fortis, Postbank, ING)  en internet- en mobiele telefoon aanbieders (UPC, KPN, Telfort, Ziggo).

Stemmen kan tot en met 29 maart en de uitslag zal op 23 april bekend worden gemaakt 

Sinds kort hebben we er weer een wazige club en dito keurmerk bij, namelijk dat van de Stichting Ondernemers PC.  Deze stichting zou zijn opgericht omdat uit onderzoek zou zijn gebleken dat veel ondernemers geen idee hebben wat ze moeten kopen op het gebied van hard- en software. Vanaf de zomer kan de ondernemer in de winkel aan een pc zien of deze geschikt is voor zijn onderneming.

Bij een eerste blik op de website zonk de moed mij al grotendeels in de schoenen. Voor de website wordt namelijk Microsoft Silverlight Technologie gebruikt. Hierdoor kon ik o.a. niet zien uit welke leden deze club bestaat. Inmiddels ben ik daar toch achter, het zijn: computer winkels aangesloten bij de NLCW en IT-leveranciers Acer, Fujitsu Siemens, Lenovo, Toshiba en Microsoft. Allemaal hardware leveranciers dus en een software leverancier..

Dan de koopwijzer maar eens doen:

Na een rijtje voor de hand liggende vragen, waarbij ik zo ongeveer overal ja op heb geantwoord is dit het advies:

Wij adviseren deze OndernemersPC…

Type PC:

• Notebook
• Wireless noodzakelijk – graag attenderen wij u erop dat u moet kijken naar een pc met netwerkfunctionaliteit.

Hardware:

Software:

• Een voor de zakelijke markt ontwikkeld besturingssysteem
• Productiviteitssoftware met in elk geval: tekstverwerking, spreadsheet, e-mail voor on- en offline gebruik en om klantgegevens te beheren, programma voor presentaties, programma om zelf marketingmateriaal te ontwikkelen
• Beveiligingssoftware die de PC scant op virussen en ‘spyware’

En tot slot krijg ik deze tip:

Tip
Zorg dat u de software bij aanschaf van de hardware voorgeïnstalleerd mee neemt. U kunt dan direct aan de slag en u weet zeker dat alles optimaal werkt. Bovendien bespaart u aanzienlijk als u de software direct koopt bij uw nieuwe computer. Moet u later de afzonderlijke pakketten los kopen dan bent u veel duurder uit.

Conclusie:

De stichting bestaat niet uit onafhankelijke partijen, maar is een initiatief van commerciele bedrijven die zelf baat hebben bij de uitkomsten van dit koopadvies. Het koopadvies zet ondernemers op het verkeerde been en maakt misbruik van de veronderstelde gebrekkige kennis bij de ondernemers.  De kans is groot dat zij de winkel verlaten met een pakket aan software, die ze absoluut niet nodig hebben. Er wordt nog net niet gezegd dat je Microsoft Office moet kopen, maar daarmee heb je het dan ook wel gehad. En er wordt volledig voorbijgegaan aan gratis beschikbare en vrije software, zoals Open Office.

Het nieuwe keurmerk werd notabene ook nog gepresenteerd door Loek Hermans, namens MKB Nederland, de brancheorganisatie (lees: belangenbehartiger) voor het MKB.

De Nasa is op zoek naar een nieuwe naam voor een ruimte station wat binnenkort af zal reizen. De Ubuntu marketing machine wordt steeds creatiever en ik zag hier een voorstel om de naam Ubuntu als suggestie in te dienen..

Helemaal niet zo’n gek idee; Mark Shuttleworth de oprichter van Ubuntu is tenslotte ook al de ruimte in geweest.

Ubuntu staat nog niet in de top 10 (Vista overigens wel….). Dus allemaal ff stemmen? Je mag iedere dag 1 x een stem uitbrengen.

Al jaren stem ik op Groen Links, maar het is eerlijk gezegd al lang geleden dat ik me echt heb verdiept in waar de partij tegenwoordig precies voor staat. Ik stem er eigenlijk vooral op vanwege de kwaliteiten van Femke Halsema en omdat ik in de veronderstelling leefde dat de partij vrijheid in combinatie met sociale uitgangspunten hoog in het vaandel had staan

Maar vandaag stuitte ik op deze blogpost van Krispijn Beek, waar hij vertelt over een verhaal in het Groen Links Magazine, waarin de schrijfster zich af vroeg wat open source en open standaarden nu van doen hadden met Groen Links. Het leek haar meer iets voor nerds…

Ik had verwacht dat Krispijn dit haar eens haarfijn uit de doeken zou doen, temeer omdat hij lid is van de werkgroep open source software van Groen Links. Maar helaas, komt Krispijn niet veel verder dan de motie Vendrik, duurzame ontwikkeling en energiebesparing.

Het leek mij dat er binnen de visie van Groen Links toch wel wat meer aanknopingspunten te vinden moesten zijn om de niet nerds binnen de partij te overtuigen, dat ook zij beter gebruik kunnen maken van vrije software. Maar dat viel nog niet mee!

Op zoek naar visie en idealen bij Groen Links, kwam ik hier terecht: ” Groen Links heeft geen ideologie“…  Pardon? Hoezo niet en wat is dan het referentiekader van Groen Links??  Nou, Groen Links heeft idealen. Die kom ik tegen als ik even verder lees: “Benieuwd naar het huidige uitgangspuntenprogramma van Groen Links? Dat ben ik zeker, dus vol verwachting klik ik op de rubriek “algemeen”! Daar blijkt dat deze zijn geformuleerd in een discussiestuk uit 1992 wat je hier als pdf kunt downloaden (Waarschuwing: gebruik geen Acrobat Reader want daar zit een zeer gevaarlijk lek in; hier een lijst met alternatieven) en ja het is wat schots en scheef, maar dat komt niet door een virus, maar door de toenmalige stenciltechniek.

Blijkbaar heeft het stuk na 17 jaar nog steeds de status van discussiestuk en uit het colofon blijkt dat je het  in de tijd dat het gemaakt werd voor 3 gulden kon kopen en dat het werd gedrukt op niet chloor gebleekt papier..

Zo langzamerhand begin ik te begrijpen waarom Krispijn niet uit kan leggen dat de idealen van Groen Links prima aan kunnen sluiten bij die van vrije software.. Zo langzamerhand begin ik ook te twijfelen waarom ik zo lang op Groen Links heb gestemd en of ik dat ooit nog weer ga doen..

Vandaag werd bij Mediaplaza het NOIV Jaarcongres gehouden. Het NOIV is de organisatie die de invoering van open standaarden en open source bij de overheid moet bevorderen.

Wat opviel is, dat het druk was (ca. 500 man).  Het lijkt er in ieder geval op dat de belangstelling voor dit onderwerp bij de overheid groot is en terecht, natuurlijk. Voor het eerst ook Jan Stedehouder irl gesproken. Jan gaf een gedegen presentatie over Ubuntu op de desktop en op de server en de ervaringen – zowel positief, als negatief-  daarmee bij met name buitenlandse overheden.  De belangstelling voor zijn presentatie was groot. De achterste rijen moesten zelfs staan… Dat Ubuntu nog niet bij iedereen gemeen goed is bleek wel toen een vrouw uitriep: “Ubuntu?? Hoe verzinnen ze het!”

Een andere presentatie die ik bijgewoond heb was van Hans van Rheenen van het ROC ID college Zoetermeer en omstreken.  Oud-collega’s van hem hadden een aantal jaren geleden een school opgericht, de Satang Jabang school voor meisjes en vrouwen in Kafoutine Senegal. Het ROC ondersteunt nu deze school en laat leerlingen hierin participeren. Zo worden er bijvoorbeeld door de studenten “uiterlijke verzorging” beautydagen georganiseerd om geld in te zamelen voor de school.

Toen er op een gegeven moment een vraag kwam naar computers, is aan de studenten van de ICT-opleiding voorgelegd hoe dat zou kunnen worden gerealiseerd. Het doel daarbij is dat de school op termijn zelfvoorzienend wordt.

Deze studenten kenden eigenlijk alleen maar Microsoft Windows, dus de eerste reactie was: een aantal computers erheen, met Windows erop. Maar al snel kwamen ze er achter dat dit vooral vanwege de kosten en het lastige beheer, zeker gezien de geringe computer kennis ter plaatse,  voor deze school niet echt een goede oplossing zou zijn.  Daardoor kwamen ze al snel terecht bij open source software, te weten Edubuntu, een speciaal op het onderwijs gerichte versie van Ubuntu. Ook kwamen ze erachter dat notebooks een betere oplossing waren dan pc’s. Dat omdat de stroom daar geregeld uitvalt en de mensen dan in ieder geval verder kunnen werken op de batterij.

Via sponsors is het gelukt om een aantal notebooks bij elkaar te krijgen en een deel van de leerlingen is toen naar Senegal afgereisd om de notebooks naar de school te brengen en de onderwijzers te scholen in Edubuntu en het beheer ervan. Het project loopt heel goed, de computers worden vrijwel altijd gebruikt en de kosten voor internet en stroom (erg hoog in Senegal)  kan de school inmiddels betalen uit de inkomsten die worden gehaald uit het internetcafe wat voor toeristen wordt aangeboden.

Omdat Senegal Franstalig is en de kennis van de studenten van het Frans niet altijd even goed is, werd via de Ubuntu community contact gelegd met leden van de Franstalige community en ook vandaar uit is er nu grote betrokkenheid bij dit project en reizigen vrijwilligers af en toe naar Senegal om de school te ondersteunen.

Om het probleem van de stroomuitval te verminderen is nu ook een project in gang gezet met de leerlingen van de electro-afdeling van het ROC. Zij gaan nu bezig met een project om zonne energie in te zetten, zodat de school nog meer zelfvoorzienend kan worden.

Later worden misschien ook andere afdelingen ingeschakeld, zoals bijvoorbeeld de leerlingen van de toerisme opleiding om daar te ondersteunen bij de ontwikkelen van het toerisme.

Een prachtig project, wat volgens mij voor veel ROC’s als voorbeeld kan dienen en mooi neveneffect is, dat verreweg het grootste deel van de leerlingen die bij dit project betrokken worden, nu ook zelf vooral Linux en andere open source software blijvend gebruiken.

Een enorme domper op de mooie presentaties was het feit dat het Actieplan Nederland Open in Verbinding voortaan alleen nog dwingend zal zijn voor overheidsorganisaties op Rijksniveau.  In het actieplan werd oorspronkelijk nog gesproken over de gehele (semi-)publieke sector, waaronder provincies, gemeenten en het onderwijs. De beperking tot rijksoverheidsorganisaties betekent een verdere afzwakking van het in 2007 geformuleerde en alom bejubelde open standaarden en open source beleid van staatssecretaris Heemskerk. Waar dit nu weer op slaat,  ga ik nog uitzoeken maar het lijkt weer op “slappe hap”.

Aan de andere kant: Wie weet komen gemeenten, provincies en vooral ook het onderwijs er,  net als de studenten van het ROC, zelf wel achter dat open source en open standaarden de beste weg zijn.. Men is daar toch ook niet gek! Dwang werkt vaak ook averechts en zoals Hans van Rheenen wijselijk zei: “het is vooral een kwestie van de juiste vragen stellen..”.

Al met al toch een leuke dag. Aan het eind kreeg iedereen nog het Open Source Jaarboek 2009 mee,  met o.a. een bijdrage van Jan Stedehouder en werden we nog uitgenodigd door een enthousiaste Bas de Lange van o.a. de Polder Linux Group en OpenDoc Society voor Document Freedom Day, op 21 maart ergens in Baarn en voor Skutsjesilen op het IJsselmeer, maar daarover later wellicht meer..

Update:

Alle presentaties staan nu ook hier online.

Ik ben helemaal geen voetbalgek, behalve dan wanneer het over SC Heerenveen gaat (nou ja, en VV Aldeboarn). Mijn broertjes en ik mochten vroeger om de beurt mee met mijn vader achter op de brommer naar de wedstrijden van Heerenveen en Riemer van der Velde en zijn vader en broer leverden aan ons bedrijf(je) de ijsjes. Heerenveen speelde in die tijd nog eerste divisie en wij stonden dan altijd achter de goal.

Keer op keer legde mijn vader dan geduldig de buitenspel regel aan mij uit en tot op de dag vind ik die regel onzin. Maar verder was het altijd reuze gezellig bij Heerenveen en dat is het nog steeds. Heerenveen zelf heeft maar 30.000 inwoners en het stadion heeft nu 26.000 zitplaatsen en toch zit het altijd vol. Dat komt doordat in Fryslan heel de provincie voor Heerenveen is, behalve dan de Leeuwarders, die zijn voor Cambuur, maar zelfs die niet allemaal..  En ook buiten de provincie is Heerenveen populair. Zo zie je er spandoeken van Hoogeveen en Steenwijk en weet ik waar vandaan. Veel mensen zijn bang dat hun kind nooit een seizoenplaats kan krijgen bij SC Heerenveen. Zo gaven onze buren hun zoon op de eerste dag dat hij geboren werd niet alleen aan bij de gemeente, maar ze zetten hem ook direct op de wachtlijst voor SC Heerenveen.

De KNVB beker heeft Heerenveen nog nooit gewonnen; wel twee keer de finale. Ik was erbij in 1993 in Amsterdam. Wat een drama! 6-1 tegen Ajax..  en ook in 1997 tegen Roda en ook toen verloren met 4-2. Maar ach, wat maakt het uit want nooit zal ik de reis ernaar toe vergeten met honderden bussen en viaducten vol zwaaiende en vrolijke mensen. Wat een feest! De elfstedentocht was er niks bij..

En nu dus weer in de halve finale. Geweldig en ik hoop van harte dat ze nu eindelijk die beker eens een keer winnen. Maar als het niet zo is, dan is het ook geen ramp. Een paar punten van kritiek heb ik nog wel. Die afschuwelijke website van SC Heerenveen en dat clublied; dat moet natuurlijk  in het Frysk!.  Wie helpt ermee aan een deugdelijke vertaling?

Hier het lied:

En hier de tekst:

Refrein:

Aan de kant ik moet naar ‘t stadion, Heerenveen ús Heerenveen,

Naar ‘t Abe Lenstra stadion, Heerenveen ús Heerenveen.

Pompeblêden Fryslân boppe, gooi de rest mar yn de groppe,

Daarom roept en zingt nu iedereen, Heerenveen ús Heerenveen,

Tweede deel refrein: (Voorheen tune bij een doelpunt)

Olé, olé, olé, olé, olé, olé,

Ja, ze zingen met ons mee,

Olé, olé, olé, olé, olé, olé,

Overal hoor je nu dit olé.

We gaan alleen maar voor de winst,

Dus knal ‘m erin dat is er een.

Er kan maar een de beste zijn,

Toevallig is dat ús Heerenveen.

Refrein

We hebben een doel, naar de top,

Dus knal ‘m erin dat zijn er twee.

Als ‘t eindsignaal straks klinkt,

Dan pakken we weer drie puntjes mee.

refrein (zonder het tweede deel) aangevuld met

Heerenveen ús Heerenveen, Heerenveen ús Heerenveen.

Vanavond de documentaire Scott Walker, 30 century man  gezien.  Scott wie??? Ja, eerlijk gezegd had ik nog nooit van de man gehoord, maar er begon mij iets te dagen toen ik aan het begin van de documentaire dit liedje voorbij zag komen:

Een liedje van the Walker Brothers, geen broers overigens en niemand van hen die Walker heette, maar de zanger is dus Scott Walker of eigenlijk Noel Scott Engel. Het sterrengedoe rondom The Walker Brothers bleek niks voor hem te zijn en al vrij snel is hij solo gegaan. In die tijd werd hij erg geraakt door Jacques Brell en hij heeft ook een aantal vertaalde liedjes van hem uitgebracht.

Na de eerste albums ging hij het rustiger aan doen en de laatste 30 jaar leeft hij teruggetrokken en brengt hij nog maar een album per 11 jaar uit. Onder zijn bewonderaars veel muzikanten, zoals Brian Eno en David Bowie,  die ook betaalde voor het maken van de documentaire.

Het werk wat hij nu maakt is heel anders dan in de begintijd. In de documentaire vertelt hij ook dat hij zijn muziek en teksten maakt onder invloed van heftige nachtmerries, waaraan hij zijn hele leven al lijdt en waarin alles groot is. Bijzondere instrumenten gebruikt hij ook, zoals een stuk varkensvlees in het liedje Clara, dat gaat over de dood van Benito Mussolini en zijn maitresse, die na hun dood aan hun voeten werden opgehangen en tentoongesteld. Nogal heftig werk dus, maar toch ook verrassend en met humor en ik ga in ieder geval eens goed naar zijn laatste albums luisteren. Hier een nummer van zijn laatste werk, “Drift” (recensie humo) over Jesse, de doodgeboren tweelingbroer van Elvis Presley.

En hier de trailer voor de documentaire:

Laatste CD van Scott Walker bij Bol:

Drift
Scott Walker

Jono Bacon, the “community” leider bij Ubuntu is een boek aan het schrijven met de titel: “The Art of Community“. Het boek gaat over het ontstaan, de groei, de opbouw en het inspireren van gemeenschappen. Zijn ambitie is om alles wat hiermee samenhangt te behandelen en hij maakt daarbij gebruik van ervaringen van mensen als: Ton Roosendaal van the Blender Foundation, Mike Linksvayer, CTO bij Creative Commons, Chris Messina, o.a. van Spread Firefox, Leslie Hawthorn, programma manager van  Google’s Open Source Programs Office en vele anderen.

Hij wordt verder bijgestaan door editors van O’Reilly, waar het boek straks zal worden uitgebracht, zowel in een gedrukte, betaalde versie als in een gratis te downloaden versie. Het boek zal in de loop van dit jaar onder een creative commons licentie worden uitgebracht.

Het is niet zo gek dat dit onderwerp komt vanuit de Ubuntu gemeenschap (rot woord, maar weet jij een beter Nederlands woord?). Binnen vrije- en open source software draait eigenlijk alles om samenwerking en zeker bij Ubuntu wordt daar heel veel belang aan gehecht. Eigenlijk kun je de grotere vrije software projecten zien als self-supporting communities, een soort van vrijstaten waar men zoveel mogelijk alles zelf doet.

Een van de dingen die ik zelf heel belangrijk vind bij dit soort verbanden, is dat iedereen mee moet kunnen doen, daarvoor de ruimte krijgt en wordt gewaardeerd. Bij software, zie je nog wel eens dat het vooral draait om techneuten;  logisch want zij leveren de code voor de software en zonder hen is er geen vrije software. Maar om zo’n software project succesvol te maken is er veel meer nodig. Daarvoor heb je ook mensen met andere capaciteiten nodig. Bijvoorbeeld: schrijvers voor documentatie, promotors, kunstenaars, mensen met financiele kennis, visionairs,  leiders, organisatie deskundigen, inspirators, bruggenbouwers, doorpakkers…

Het mooie van vrije software is, dat naarmate er meer gebruikers komen, er ook bredere kennis en vaardigheden bijelkaar komen. De kunst is om hiervan gebruik te maken en ook deze mensen te betrekken en te inspireren om actief deel te nemen aan deze gemeenschappen.

Je kunt meedenken met Jono’s boek door te reageren op zijn posts op The Art of Community website of via Twitter of de open source equivalent van Twitter, Ident.ca.

Afgelopen week heeft onze Second Life groep een petitie aangeboden met zo’n 125 handtekeningen over rechten op bouwwerken en andere creaties in Second Life.  Nu staan deze rechten standaard op: “no copy, no mod en no trans”, zodat niemand dus iets kan kopieren, weggeven of wijzigen.

Onze groep – 4freedom – promoot vrije rechten op SecondLife. We richten ons op vrije software,  vrije cultuur en open content en willen dat ook graag visualiseren door zoveel mogelijk vrij te bouwen. Dat is nu praktisch erg lastig omdat je bij alles wat je maakt of upload naar Second Life, de rechten apart moet instellen. Zo bestaat een gebouw vaak uit meerdere onderdelen en als je bij een onderdeel dat vergeet, is het hele gebouw niet meer vrij..

Naast lastig, vinden wij dit als groep ook ongewenst omdat dit leidt tot een vrijwel volledig proprietair Second Life, terwijl veel mensen zich daar niet eens van bewust zijn omdat dit automatisch gaat. Vandaar dus het verzoek aan Linden Lab’s om voortaan bouwers een actieve keuze te laten maken over welke instellingen ze als standaard willen kiezen, waarbij afwijken natuurlijk altijd mogelijk is.

Gewapend met vlaggen en de petitie, die inmiddels door 125 mensen getekend was,  togen wij dus naar de wekelijkse vergadering van de ontwikkelaars van de Second Life client, die inmiddels open source is. Het hoofd der vergadering, Rob Linden schrok aanvankelijk wel even van deze invasie, maar toen duidelijk was waar het over ging,  nam hij de petitie graag in ontvangst en onstond er een open discussie over ons voorstel. Er werden zelfs nog een aantal extra Lindens opgetrommeld om hieraan deel te nemen en Rob Linden benadrukte, dat we ook zonder petitie altijd welkom waren met onze wensen en ideeen.

Al met al was het een zeer positieve bijeenkomst, zeker ook omdat een deel van de door ons gewenste oplossing, technisch al door een van onze leden – Catherine Pfeffer –  gerealiseerd is en dus door Linden alleen nog maar op server niveau hoeft te worden geimplementeerd. Dat werd zeer gewaardeerd.  Deels zal implementatie waarschijnlijk al gebeuren in de eerstkomende update van de viewer. De technische details zijn hier te vinden.

Een succes dus en hier een foto van de drukbezochte bijeenkomst:

There was a time on earth when most people chose to follow one leader. They did that voluntarily, but most of them were not even aware that there were other options. This leader had gained his power by giving everyone a house, when they bought a piece of land. All houses were basically the same and people were not allowed to make any changes to them. They were not even allowed to share their house with their friends or give it away..

All houses had a big basement, but it was sealed and no one knew what was in there, because this was secret. Everywhere in the house there were camera’s monitoring peoples lives. The leader took care of maintenance of the houses but only for a short period. After that he stopped and people were not allowed to make repairs on their own. So after a while the paint started to set loose, holes showed up in the roof, the locks broke, water and burglars came in. So people were forced to move in to a new house and the leader told them that their new house would be a lot better, more fancy and secure and with many more modern facilities. Of course he also raised the rent.

As said, most people were trapped into this situation and did not know that there was an alternative; only some people managed to stay out of this trap. Then one day a man stood up. This man had been on a space trip from where he’d seen the earth from a whole different perspective.

He realized the trap most people were in and he was one of the people who knew that it was possible to stay out of this situation of lock-in and control and that most tools already had been made available, free to all.  Actually he even had been able to make a fortune that way. So he set himself a goal to liberate as many people as possible from their locked-in position.

He started handing out tools and materials to people, so they could build there own house on the land they bought and he spread the word on it. Soon people started noticing this initiative and joined this new leader. Also they started cooperating and helping one another, because some were good carpenters, while others were doing painting, creating manuals, raising awareness and so on. People were free to do whatever they want to their new house house, sell it, share it with friends, give it away, paint it pink, or rent it out and of course the basement was open and there was no camera control.

The new ruler called himself Sabdfl (Self appointed benevolent dictator of life). In this new land, which he called Ubuntu, the central philosophy was: “I am what I am because of who we all are”. There were only a few rules that applied mainly to peoples behavior towards each other. This was called the Code of Conduct and it basically says:

• Be considerate
• Be respectful
• Be collaborative
• When you disagree, consult others.
• When you are unsure, ask for help.
• Step down considerately.

When more people became aware of this alternative life style, more and more escaped from the first ruler and started moving into the land of Ubuntu.

So the land grew bigger and bigger and after a while,  automatically regions where formed within the growing community. In these regions other people stood up to be the Sabdfl of this part of the community. But these new leaders never had seen the earth from space. Needless to say their ruling was not always benovelent and also the rules of behavior were not always respected in these regions.

In some regions people began to notice this and they became more and more unhappy and dissatisfied. In some of these regions even uproars started and people began to argue, mistrust one another and resist their leaders. This is what happened in small region with about 15.000 citizens. There, a small group of people decided that something had to be done and they started to work out a plan on how to restore the values of the land of Ubuntu.

This group made a brave,  but also difficult start, because mistrust and disrespect had spread already far into this community. Even in this small group some people did not want to cooperate with some others and because of that some left this group already in an early stage. So I can’t tell you yet, if this fairytale will come to a happy end, but I am confident that if people return  to the basic values of the land of Ubuntu, they will earn their new benevolent leaders and live happy ever after.. well at least that is what I hope for and I am sure many others , because we love to stay in the land of Ubuntu.

Oh yes and no need to set off all to space first…